زندگی در گذر است....

سلام

خوبید؟

هیچوقت فکر نمیکردم اینقدر بتونم پنجشنبه و جمعه ها رو دوس داشته باشم!یعنی همین دو روزی که ساشا تعطیله برام کلی استراحت به همراه داره.حتی وقتهایی که شاغل بودمم اینطوری آخر هفته ها برام مهم نبود!

یادمه چند سال پیش،با بابام اینا میرفتیم جایی.تو ماشین نشسته بودیم .یه ماشین داشت از کنارمون رد میشد که یه خانمه پشت فرمونش نشسته بود که با یه دست فرمونو گرفته بود و یه دستشم رو شیشه در کنارش بود.اون موقع با خودم گفتم،چه خوبه منم بتونم رانندگی کنم و مثل این خانمه اینقدر مهارت پیدا کنم که یه دستی رانندگی کنم!!!!

امروز که داشتم میرفتم دنبال ساشا،یهو یاد اون خاطره افتادم.دیدم خیلی وقته که رانندگی میکنم و از همون اوایلم یه دستی فرمونو میگرفتم!

دیدم اون حظ و کیفی که ده سال پیش از تصور یه دستی رانندگی کردنم بهم دست داده بود،اصلا موقعی که اون خواسته محقق شد،برام به وجود نیومد!در واقع من سالهاست که رانندگی میکنم و تازه بعده اینهمه سال یادم افتاد که یه روزی،این کاری که الان میکنم،برام یه خواسته ای بود که دلم میخواست بهش برسم!

همیشه همینجوریه.ماها خواسته هامون و آرزوهامون،بسته به شرایط و موقعیت اون موقعمون هستش.چه بسا خیلی وقتها شرایطمون که عوض میشه،دیگه اون خواسته و رویا برامون اهمیتی نداره!

امروز روز خاطره ها بود.وقتی مشقهای ساشا رو نگاه میکردم و تکلیفی که انجام داده بود و معلمشون بهش،خیلی خوب،داده بود(چقدر مسخره و مزخرفه که نمره ها رو حذف کردن!اییییییییش)،یادم افتاد که با چه دلهره و اضطرابی دفتر املا یا برگه های امتحانیمو میبردم تا بابام ببینه و امضا کنه!اینم ازون کارای مسخره بودا!یعنی چی که باید نمره هامونو بابا مامانمون امضا میکردن!

حالا تازه من بچه تنبل نبودم.یعنی کمترین نمره ام 17،18بودش.با اینحال بابام فوق العاده رو درسامون حساس بود و نمره زیر 20 براش فاجعه محسوب میشد!!!بی نهایت سر درس خوندنمون سختگیر بود!جالبه که هیچکدوم از خواهر و برادرا،با وجود سختگیریا و اینهمه ترس و استرسی که بابا سر درس خوندن بهمون میداد،از درس زده نشدیم و همه مون خیلی درس رو دوس داشتیم و دانشگاهمونم با علاقه رفتیم و تموم کردیم.حالا بچه های الان رو کوچکترین چیزی بهشون بگی،کلا اون موضوع رو میبوسن و میذارن کنار.مقصرم پدر و مادر میشن که زیادی سخت گرفتن!خداییش بچه های خوب و سر به راهی بودیم!

درسته که درسمو خوندم و دانشگاهمم تو رشته های مورد علاقه ام رفتم و تموم کردم،ولی اون ترسها و استرسها و اضطرابها تا سالها باهام بود.به نظرم درس اینقدر مهم نیس که آدم بخواد اینقدر تن بچه اش رو بلرزونه.میشه با روشهای دیگه بچه رو کشوند به سمت تحصیل!با وجود همه حساسیتهام رو ساشا،دلم نمیخواد هیچوقت اون ترسها رو تجربه بکنه!

قرار بود دیشب شوهری شبکار بمونه(البته با اجازه دوستان زیادی دلسوز!!!!!)،از طرفی هم دوستم روز قبلش بهم گفته بود که شوهرش ماموریت رفته روسیه واسه یک هفته.گفتش تو این هفته اگه شد،هماهنگ کنیم یه روز باهم باشیم.

دیروز صبح تو تلگرام که حرف میزدیم،گفتم  احتمالا شوهری شبکاره و نیستش.

حالا شبکار بودن شوهری کنسل شد و بعدازظهر زنگ زد که دیشب چون اومدم خونه ساشا خواب بود،امشب میام تا ببینمش و شب نمیمونم.اگه شد چهارشنبه رو میمونم.گفتم آره اینجوری بهتره.چون ساشا هم شب قبل باباشو ندیده بود و کلی شاکی بود!

از اون طرف،دوستم غروب زنگ زد که شب میام خونه تون.گفتم باشه،ولی شوهری هستشا!گفت،اااااا من فکر کردم نیس!ولی اشکال نداره،میام.چون چند روز بعدشو دارم با خانواده ام میرم مسافرت.گفتش شام درس نکن،دخترم هوس پیتزا کرده،من میگیرم میام!گفتم،تو مهمون منی دختر!بیا اینجا زنگ میزنیم پیتزا بیارن.

دیگه چون شام پختن نداشتم،فقط یه سالاد ماکارونی درس کردم و ژله بستنی و سالاد میوه .یه سرم رفتم بیرون و تنقلات واسه خودمون و بچه ها گرفتیم.دختر دوستم چند ماه از ساشا بزرگتره.

خلاصه اومدن و شوهری هم اومد و خیلی خوش گذشت.آخر شبم رفتن.

اینجور خاله بازی با دوستها خیلی خوبه و خوش میگذره.حیف که اینقدر این زندگی مشغولمون کرده و وقتمون پره که کمتر فرصتی واسه اینجور معاشرتها پیدا میکنیم!

در مورد ارتباط با خواهرم که چندتا از عزیزان تو کامنتهاشون اشاره کرده بودن،باید بگم بعضی وقتها یه حرفهایی زده میشه که دل آدمو میسوزونه و قلبشو میشکنه!من معمولا از عذرخواهی کردن در مقابل هیچ کس ابایی ندارم و خیلی راحت اگه اشتباه کرده باشم عذرخواهی میکنم.حتی خیلی وقتها با اینکه مقصر نیستم،ولی واسه ارتباط دوباره،پا پیش میذارم.میخوام بگم علیرغم غرور ذاتی و لجبازی که تو وجودمه،هیچوقت از جداییها و دوریها استقبال نمیکنم و معمولا گامی که برمیدارم به سمت بهتر شدن ارتباطاتمه.ولی یه جاهایی هستش که میبینی این تلاشهای یک طرفه برای ارتباط داشتن،نه تنها باعث بهبود رابطه نشده،بلکه تو طرف توهم بزرگ بودن و محق بودن رو به وجود آورده.یعنی این کوتاه اومدنای زیاد گاهی باعث میشه،طرف مقابل کاملا خودشو تبرئه کنه و به خودش حق بده و رفتارهای زشتشو توجیه کنه!در اینجور مواقع کوتاه اومدن و پا پیش گذاشتن،اصلا کار درستی نیس.

جدای ازین چیزا،همونجوری که اولش گفتم،گاهی وقتها بدجوری دل آدم میشکنه و به زمان خیلی زیادی نیاز هست نه برای ترمیمش،بلکه برای اینکه فقط یه کم دردش کمتر بشه!زخم و درد من به قدری تازه است،که هنوزم وقتی بهش فکر میکنم،قلبم فشرده میشه!

بهتون حق میدم که درکی ازین مساله نداشته باشید،چون من کاملا سر بسته براتون تعریف کردم،ولی مطمئن باشید اگه تو جریان کامل اتفاقات بودید،تا حد زیادی بهم حق میدادید که نخوام حالا حالاها اسمی ازین آدم تو زندگیم باشه،چه برسه که بخوام باهاش ارتباط داشته باشم!از حرفها و کامنتهاتونم اصلا دلگیر نشدم،چون کاملا متوجه حسن نیتتون شدم.

شماها از همه آدمها خوشتون میاد؟من ولی اینجوری نیستم!نمیشه که آدم از همه خوشش بیاد آخه!یکی هست تو باشگاهمون که طفلکی هیچ کار خاصی هم نکرده ها،ولی من از روز اول ازش خوشم نمیومد!حالا نه اینکه بهش چیزی گفته باشم،فقط تو دلم ازش خوشم نمیومد.چون تو باشگاه همه تمرکزم رو تمرینمه و خیلی کم صحبت میکنم،اونم با بعضیا!گفته بودم قبلا که در ارتباط داشتن با آدمای اطرافم سختگیرم،نه؟

حالا برعکس من،اون خانمه خیلی روابط عمومی قوی داره و با همه سر صحبتو وا میکنه!اصرارم داره که منم سر حرف بیاره،ولی من دم به تله نمیدم و هر دفعه یه جوری از دستش در میرم!!!خخخخخ

بیچاره همه اش هم ازم تعریف میکنه ها،ولی نمیدونم منه تخس چرا ازش خوشم نمیاد و دوس ندارم باهاش حرف بزنم!نمیشه دیگه،زور که نیس!

امروز بعده باشگاه رفتم کلی خریدای تره باری کردم.بعدش دیدم آقاهه کرفسهای خیلی خوبی داره،یهو به سرم زد کرفس و هویج بگیرم و آبشونو بخورم!البته زیاد نگرفتم،دوتا ازین دسته بزرگا!خریدها رو هن هن کنان گذاشتم تو ماشین و رفتم فروشگاه یه سری خریدای سوپری رو هم انجام دادم و اونا رو هم گذاشتم تو ماشین و رفتم دنبال ساشا.خیلی خوشحال بودم که دو روز این مسیرو نمیام!خسته میشه آدم.همه اش در حال بدو بدو هستم!

اومدیم خونه و ساشا خان که منت گذاشتن و فقط کیف خودشونو آوردن بالا و من مثل این باربرا اینهمه خریدو کشوندم تا خونه!بعدش دیگه لباس عوض کردم و خریدا رو جا به جا کردم و اول واسه ناهار استامبولی درس کردم و بعدش کرفسها رو ساقه ها و برگهاشو جدا جدا تو دوتا سینک ظرفشویی خیس کردم.یه دستی هم به آشپزخونه کشیدم و یه کم کرفس و هویج،امتحانی آب گرفتم و خوردم.مزه اش بد نبود.بعدش ناهار ساشا رو دادم و آب میوه گیری رو شستم و خشک کردم.بعدش کرفسهای خیس خورده و هویجها رو شستم و ساقه ها هویجها رو خرد کردم و بسته کردم.هر بسته حدودا دوتا لیوان آب میده.میخوام یه روز درمیون آب بگیرم.یه لیوانشو تازه بخورم،یه لیوانشم فرداش.

برگها رو هم بسته کردم که واسه خودم وقتی مرغ میپزم،بریزم توش!دیگه اونجاها رو تمیز کردم و تا سرپا بودم یه نسکافه هم واسه خودم درس کردم و بالاخره تونستم بشینم!آخییییییییش!نسکافه رو جرعه جرعه خوردم و حالشو بردم.شوهری احتمالا امشب شبکاره.ببینم میتونیم با بچه های اینستا یه گپ و گفت خوب داشته باشیم.

یه چیزم راجع به اینستا بگم و برم.همونجوری که لابد در جریانید،آقایون پیج رو بلاک کردم و پیجمون خانمانه شد.واسه اینکه راحت تر بتونیم حرف بزنیم و بحث کنیم.حالا اون وسطا بعضیام بودن که اصلا معلوم نبود اسمشون خانمه یا آقا.عکسی هم تو پروفایلشون نبود.اونا رو هم محض احتیاط بلاک کردم.همینطور اونایی که پیجشون هیچ پستی نداشت و پروفایلشونم بی عکس بود و درواقع فقط یه اسم بودن!

شرمنده ام،ولی میخوام اگه عکسی میذارم یا حرفی میزنیم؛تا حد امکان امن باشه.برام تعداد فالورها اصلا مهم نیس.وگرنه اصلا پیجمو قفل نمیکردم،یا با حساسیت و وسواس اجازه فالو به تعداد خیلی کم نمیدادم.همین که یه تعدادی باشن که راحت بتونیم باهم حرف بزنیم و حس خوبی داشته باشیم،برام کافیه!

حالا اگه اون وسطا کسی اشتباهی بلاک شده،بیاد و خصوصی یا عمومی،هرجور که خودتون راحتید،خودشو معرفی کنه تا اددش کنم.لطفا بهم حق بدید که به یه پیج خالی که هیچ چی نداره و فقط یه اسم خانم داره،نتونم اعتماد کنم.

خلاصه که هرکدوم از خواننده های گلم میخواید اونجا باهم باشیم،لطفا قبلش خودتونو معرفی کنید تا بشناسمتون،بعدش قدمتون رو چشم.

خب دیگه برم و یه کم دراز بکشم.

امیدوارم آخر هفته خوبی داشته باشید.

دوستتون دارم و به داشتن دوستای خوبی مثل شما،افتخار میکنم.

مواظب خودتون باشید

بای