پست منفی!نخونیدشم چیزی رو از دست نمیدید!

سلام دوستای خوبم

خوبید؟همچنان پر جنب و جوش و مشغول فعالیتید؟حالا لازم نیس این فعالیتتون رو فقط در حد بشور و بساب داشته باشیدا!فعالیت کنید در جهت شاد کردن خودتون و عزیزاتون.بیشتر به خودتون برسید و بیشتر بخندید!من ولی حال و روزم اصلا خوب نیس.واسه همین این پست رو کوتاه مینویسم،لطفٲ ببخشید.

یکشنبه که شوهری رفته بود خونه داییش،دیروقت برگشت.ساعت دوازده و نیم بودش و زیاد حرف نزدیم،چون خیلی خسته بود.فقط اینقدری فهمیدم که قضیه پولایی که داداشش و باباش خوردن،حل نشده و طبق معمول ماست مالیش کردن و شوهری هم بازم طبق معمول کوتاه اومده!یعنی اونجوری که با شدت و حدت پشت سرشون حرف میزد و ازشون عصبانی بود،وقتی رفت و باهاشون حرف زد،کاملا فروکش کرده بود و جاشو داده بود به دلسوزی و مهربونی!!!البته انتظار دیگه ای هم نداشتم!

دوشنبه ساشا هنوز خیلی مریض بود ولی التماس میکرد که بذار برم مدرسه.هرچیم میخواستم راضیش کنم که بمونه خونه قبول نمیکرد.واسه ناهارش سیب زمینی پلو پختم و با ماست با زحمت چندتا قاشق بهش دادم و بردمش مدرسه.سفارشم کردم که حالش خوب نیس زیاد،اگه مشکلی بود،زنگ بزنید بیام دنبالش.کلا تو کلاسشون نصف بچه هام نیومده بودن.انگار این موج سرماخوردگی جدید،همه رو گرفته!

اومدم خونه و خودمم بی حال بودم.گفتم لابد خسته ام!رو تخت دراز کشیدم و خوابم برد.وقتی از خواب بیدار شدم ساعت چهار و ربع بود.ولی بازم به شدت خوابم میومد.دیگه کشون کشون رفتم دسشویی و دست و رومو شستم و لباس پوشیدم و رفتم دنبال ساشا.آوردمش خونه.تازه رسیده بودم خونه که دندونی زنگ زد و اون خبر بد رو بهم داد!!!اصلا وا رفتم!نمیدونستم چی بگم بهش!من اینجور موقعها کاملا لال میشم!یعنی فکر میکنم وقتی غم طرفم تا این اندازه بزرگه،هرچی من بگم و هر دلداری که بخوام بهش بدم،مسخره است!فقط باهاش گریه کردم!بعدم که گوشی رو قطع کردم لباسمو عوض نکردم و همونجوری نشستم و گریه کردم!خیلی خیلی ناراحت شدم!با اینکه بابای دندونی رو ندیده بودم و فقط صداشو از طریق موبایل شنیده بودم،دوسش داشتم و خبر فوتش واقعٲ شوکم کرد!

خدا روحش رو شاد کنه و بیامرزدش و به خانواده اش صبر بده!سخته از دست دادن تکیه گاه محکمی،مثل پدر!

نمیدونم چقدر تو اون حال بودم و گریه میکردم.دیدم ساشا گوشه اتاق وایساده و نگام میکنه.هنوز لباس مدرسه تنش بود،ترسیده بود منو که تو اون حال دید!صداش کردم و بغلش کردم و گفتم چیزی نیست،دوستم باباش مریضه،واسه اون ناراحتم.آخه هیچ تعریفی از مردن نداره،ولی میدونه که اگه کسی مریض بشه،اطرافیانش ناراحت میشن!واسه همین ناراحتیم براش قابل درک بود.گفتش اشکال نداره،من براش دعا میکنم،زود خوب بشه!

زنگ زدم به یکی از دوستای مشترکمونو بهش گفتم و یه کم حرف زدیم و قطع کردم.شوهری هم شبکار بود و اون شب برام خیلی خیلی طولانی بود!حالمم بدتر شده بود.از ساشا مریضی رو گرفته بودم.گلداکس خوردم ولی فایده نداشت.شب تب و لرز کردم و حالم خیلی بد بود.یعنی هم از تو داشتم میسوختم،هم از سرما میلرزیدم.پتو ذو میکشیدم روم،گرمم میشد،میزدمش کنار،یخ میکردم!خلاصه تا چهار صبح بهخودم پیچیدم تا بالاخره خوابم برد.

سه شنبه رو هم تعریف نکنم بهتره،چون تمامش به مریضی گذشت.استخونام به حدی درد میکرد که انگار یه تریلی از روم رد شده!گلو درد و سرفه و سردردم که دیگه نگو!شوهری شب اومد و بردم دکتر و دوتا آمپول بهم زدن و دارو هم داد و اومدیم خونه.اینقدر حالم بد بود که اصلاحوصله خودمم نداشتم.شوهری هم ازم ناراحت شد.میگفت،واسه اینکه با مامان اینا آشتی کردم،اینقدر بداخلاقی میکنی!منم یه کم باهاش بحث کردم و رفتم تو اتاق.از سرفه داشتم میمردم.نیم ساعت بعد داروهامو برام آورد و خوردم و خوابیدم.

امروز صبح پا شدم دیدم خونه چقدر به هم ریخته است!چند روزه گردگیری هم نکردم.غذای درست و حسابی هم نپختم!فکر کنم چشمم زدید!آره؟بس که بهم گفتید چقدر تو فرزی و هر روز غذا درس میکنی و ازی حرفها !!!خخخچ

حالا باید بیاید اوضاعمو ببینید!خونم مثل کاروانسرا شده و همه جا به هم ریخته است.غذاهامم همه فوری و دم دستی شده!یعنی اصلا حال هیچ کاری رو ندارم.البته اینم بگما،شوهری زیادم بیراه نمیگفت.نصف بداخلاقیام باهاش به خاطر همون موضوعی بود که خودش گفت!!درسته خودم فرستادمش و خواستم که آشتی کنن،ولی تصور رفت و آمد دوباره باهاشون و اعصاب خوردیای بعدش و بحثای مزخرفی که همیشه تو اینجور مواقع با شوهری خواهم داشت،اعصابمو خورد کرده و نا خواسته رو رفتارم با شوهری اثر گذاشته!آدم دیوونه ندیدید؟پس حالا خوب به من نگاه کنید!!یعنی واقعا تکلیفم با خودم روشن؛نیست!کاش تصمیم درستی گرفته باشم و کار درست بوده باشه!

ظهر کته؛گذاشتم و جوجه کباب درس کردم و ساشا بازم با بی میلی خوردش و بردمش مدرسه.امروز گلو درد و سرفه هام افتضاح شده.به حدی گلوم خشکه و میسوزه که حد نداره!

ساشا رو که گذاشتم مدرسه ،رفتم تو اتاقش و یهو تصمیم گرفتم اتاقشو مرتب کنم.کل اتاقشو ریختم به هم و مرتبش کردم!بالاخره این کارم انجام شد!وقتی آدم دور و برش شلوغ و به هم ریخته است،بیشتر اعصابش خورد میشه.بعدم یه کم کتابخونه رو مرتب کردم و همینطور اتاق نشیمن رو.ولی دیگه گردگیری نکردم و افتادم!

دلم مامانمو میخواد!دلم میخواست این دو سه روزی که مریضم،یکی برام دمنوش درس میکرد،شیر گرم میکرد،غذا برام درست میکرد!دلم محبت میخواد!

دلم میخواد یکی بهم برسه!یکی هوامو داشته باشه.دلم مادر میخواد!کاش الان پیشم بود!شماهایی که نزدیک ماماناتونید،قدرشونو بدونید.آدم گاهی از مادر بودن خسته میشه و دلش میخواد بچه بشه!من الان واقعا دلم میخواد بچه باشم.دلم یه آغوش گرم با محبت میخواد.

نمیخوام نگران اتفاقات آینده باشم.

نمیخوام همسر مهربون باشم.

دوس ندارم مادر نمونه باشم

الان فقط میخوام بچه باشم.....

چقدر بده آدم که بزرگ میشه،اینقدر نقشای دیگه اش بزرگ میشه که دیگه بچه بودنش فراموش میشه!وقتی واسه ساشا غذا درس میکنم،دمنوش درست میکتم،بخورش میدم،بغلش میکنم،میبوسمش،بهش غبطه میخورم!

نمیدونم شایدم خاصیت ماه آخر سال باشه که اینقدر احساس خستگی میکنم....

ایشالله خدا همه مامان و باباها رو برای همه حفظ کنه و سایه شونو حتی اگه دورن،بالای سرمون نگه داره.....

نمیدونم پستم کوتاه شد یا نه،ولی دیگه حرفی ندارم.

مواظب خودتون باشید و خودتونو دوس داشته باشید.اول به خودتون برسید بعد به بقیه!به این باور برسید که خودتون واسه خودتون عزیزتر از بقیه باشید.

دوستتون دارم و ازینکه همیشه همراهمید خیلی خوشحالم.بودنتون و حرفهاتون بهم دلگرمی میده.

پست مزخرف و پر از انرژی منفی شد،میدونم!ولی خب بعضی وقتام حال و روز آدم اینجوریه دیگه.شما ولی سعی کنید خوب باشید و بلند بلند بخندید.

براتون یه دنیا آرزوهای خوب دارم و از خدا برای خودتون و عزیزاتون،سلامتی،دل خوش و آرامش میخوام.

آخر هفته خوبی داشته باشید.....بای