استرس مریضی و سفر یهویی شوهری!!!

سلااااااااااام

خوبید؟همه چی به کامه؟زندگی بر وفق مراده؟ایشاااااالله که باشه....

خب چند این چند روز نرسیدم بنویسم و حالا سعی میکنم تند تند وقایع این چند روز رو براتون بگم.خدا کنه زیاد طولانی نشه.

پنجشنبه صبح زندایی شوهری زنگ زد بهم و گفتش که برام از یه متخصص نوبت گرفته واسه شنبه.شوهری دیروز بهش گفته بود اگه متخصص خوب میشناسه بهمون معرفی کنه که بنده خدا خودش برام نوبتم گرفت.گفتش جمعه بیاید اینجا که شنبه باهم بریم دکتر.منم تشکر کردم و گفتم باشه میایم.

غروبم ساشا رو بردم کلاس زبان و شوهری زنگ زد که من نیم ساعت دیگه میرسم و نرید خونه که باهم بریم.البته معلمشون طبق معمول یه ربع تٲخیر داشت که همین باعث شد کلاس دیرتر تموم بشه.آخ که چقدر بعضیا بدقولن.این معلم زبانشون همه چیش خوبه،ولی بی نهایت بی خیاله.یعنی همیشه ده دقیقه یه ربع دیرتر خندون و سلانه سلانه میاد!

خلاصه کلاس تموم شد و با شوهری اومدیم خونه.شبش رو یادم نیست چیکار کردیم!

جمعه رو هم تا ظهرشو فاکتور میگیرم که طولانی نشه.بعدازظهر همگی خوابیدیم عین خرس!ساعت پنج و نیم بیدار شدیم و به شوهری گفتم پاشیم زودتر بریم و بی خیال عصرونه خوردن؛بشیم.اونم اوکی رو داد و پاشدیم حاضر شدیم و منم لباس اضافیم برداشتم چون قرار بود شبم اونجا باشیم دیگه.بعدم حرکت سمت خونه دایی جان!

سر راه تازه حرکت کرده بودیم که شوهری جلوی قنادی نگه داشت و رفت تو و سه تا ازین نون خامه ای گنده ها خرید!منم که عشق نون خامه ایم!خلاصه زدیم بر بدن و جاتون خالی خیلی حال داد.زنداییشم تو راه زنگ زد که چرا نیومدین و گفتیم که داریم تشریف میاریم.

دیگه رسیدیم و حال و احوال و اینا.برادرزاده زندایی و بچه اش هم بودن.بچه که چه عرض کنم،شما بخونیدهیوووووووولا!!!یعنی دقیقٲ به همین وحشتناکی بود!اصلٱ به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی این بچه یکی دو ساله یه جا بند نمیشد و بلا استثنا همه چیو میگرفت و پاره و خراب میکرد.یه جیغایی هم میزد که آدم بند بند بدنش میلرزید!مامانشم ازونا بود که دنیا رو آب ببره،اونو خوابم میبره!بی خیااااااال!انگار نه انگار که این بچه اونه که داره همه جا رو میترکونه!بگذریم....

شب شوهری قبله شام با داداشش پیامکی بحثش شد و بعدم هرچی زنگ زد،اون جوابش رو نداد!بعد از شام منو صدا کرد تو اتاق و گفت،مهناز من دارم میرم شمال!واااااااااا؟الان؟!گفت،آره.اگه نرم میترکم!باید برم اونجا باهاش حرف بزنم و بفهمه که با احمق طرف نیست!دیگه هرچی گفتم و دایی و زندایی گفتن،قبول نکرد و حرکت کرد رفت!دیگه هرچی دعا بلد بودم خوندم که صحیح و سالم برسه.ساعت یک زنگ زد که رسیدم و منم خیالم راحت شد.ولی دیگه تا ساعت سه و نیم چهار خوابم نبرد.

صبحم ساعت هشت بیدار شدم.ساشا هم چون جاش عوض شده بود خوب نخوابید.دخترداییش و مهمونشون گفتن بریم پارک بچه ها رو ببریم بازی کنن،بلکه اون فسقلی یه کم هیجانش تخلیه بشه!!من که حالشو نداشتم و ساشا رو با کلی سفارش دادم دستشون و رفتن پارک و من و زندایی هم نشستیم چای و میوه خوردیم و کلی حرف زدیم.بعدازظهر رفتیم دکتر و کلی هم معطل شدیم و بعدش نوبتم شد و برام سونو نوشت که همونجا انجام دادم و جوابشو دادم بهش.یه سری دارو نوشت و گفت اینا رو تا یک ماه مصرف کن و بعدش برام عکسبرداری از روده رو نوشت و گفتش که جواب قطعی رو بعد از اون بهت میگم.البته نه امیدواری داد بهم نه ناامیدم کرد.گفتش علائمی که داری ممکنه مربوط به مریضی باشه که با دارو رفع بشه،ممکنه با جراحی رفع بشه،ممکنم هست مربوط به چیزی باشه که اصلٲ درمون نشه!!!خلاصه گفتش که بعد از اون عکس و آزمایش جوابشو میدم و اینقدرم بداخلاق بود که هیچ توضیح اضافه ای نمیداد.خلاصه اومدیم بیرون و اصلٲ نگرانیم کمتر نشد!

بعدم اومدیم خونه و ناهار نخورده بودیم،خوردیم و اونام از پارک برگشته بودن و همه خواب بودن به جز ساشا و دایی که داشتن باهم نقاشی میکشیدن!خیلی خسته بودم.هم روحی هم جسمی.رفتم تو اتاق و ساشا هم اومد پیشم و خوابید.خواهرم بهم زنگ زد و بهش گفتم جریانو.شوهری هم از صبح دو سه بار زنگ زد و طبق چیزی که قابل تصور بود،به هیچ نتیجه ای نرسیده بود و دست از پا درازتر باید برمیگشت.گفتم من میرم خونه و تو شب رسیدی بیا خونه.گفت،خب همونجا بمون تا بیام دنبالت.گفتم نه،حالم خوب نیست و خونه خودم راحت ترم.بعدش خواهرم باز زنگ زد و گفت که شوهرش داره میاد دنبالمون که ببردمون خونه شون!!گفتم،ولی من میخواستم برم خونه.قبول نکرد و گفت بیا شب پیش ما.پاشدم ساشا رو بیدار کردم و پیش زندایی اینا چای خوردیم و شوهرخواهرم اومد دنبالمون و رفتیم خونه خواهرم.اینقدرم ترافیک بود که ساشا دیگه حالش بد شده بود.هروقت از یه ربع بیست دقیقه بیشتر میشینه تو ماشین،معمولٱ حالش بد میشه!بالاخره رسیدیم و با دیدن نی نی کلی روحیم عوض شد.شوهری هم زنگ زد که منم شب میام اونجا.دیگه شب کلی حرف زدیم و شامم فیله سوخاری خواهرم درس کرده بود که خیلی خوشمزه بود.بعدازشامم فینال نکس.پرشین.استار.رو دیدیم.خداییش همه خواننده های زنی که اومدن فینال غیر از یکی دو نفر،صداشون افتضاحه!بعضیا عجب اعتماد به نفسی دارن خداییش...

شوهری هم واسه شام رسید و حرف زدیم و بعدم دیگه ساعت دوازده همگی لالا...

صبح پاشدیم جمع و جور کردیم و خواهرم گفت من میرسونمتون خونه و خودمم میمونم و غروب برمیگردم.گفتم اگه واسه بردن ما میگی،مشکلی نداریم و راحت میریم.ولی گفتش که نه،خودمم حال و هوام عوض میشه اینجوری.دیگه حاضر شدیم و حرکت کردیم سمت خونه.خواهرم رژیمه و گفتش امروز برنامه ناهارم قاطی پلوئه!با روغن خیلی کم.منم دیگه استامبولی درس کردم با پیاز و گوشت چرخکرده و سیب زمینی و هویج و قارچ و فلفل دلمه ای.خب این مواد خیلی کم کالری هستن و خوبم آدمو سیر میکنن.البته واسه خواهرم تو قابلمه جدا درس کردم و روغنشو خیلی کم ریختم.شوهری هم چون کار داشت،زود از شرکت اومد.ناهار ساشا رو دادم و بردمش مدرسه و اومدم خونه.شوهری هم یه ربع بعد رسید و ناهار خوردیم.بعدم با خواهرم و نی نی رفتیم تو اتاق دراز کشیدیم.شوهری هم پیش شومینه خوابید.البته من و خواهرم نخوابیدیم و حرف میزدیم.

غروب پاشدم آب هویج گرفتم و خوردیم و بعدم شوهری رفت دنبال ساشا و آوردش و خواهرمم رفت خونه شون.

بعدازظهری یهو دلم خواست که برم دوستمو ببینم!البته خیلی خسته بودم و چند روزم که خونه نبودم و تمام لباس مباسها ریخت و پاش بود انگار بمب ترکونده بودن.معمولٲ وقتی بعد از یکی دو روز میام خونه،تا کامل استراحتمو نکنم و خونه رو جمع و جور نکنم،تا حداقل یه روز بعدش اصلٱ جایی نمیرم.ولی نمیدونم چرا دلم خواست برم دوستمو ببینم.به شوهری گفتم و گفت اگه دوس داری،برو.

غروب که خواهرم رفت حاضر شدیم و شوهری من و ساشا رو رسوند خونه دوستم.بگذریم ازینکه یه جا نزدیک خونه شون دوتا راننده باهم دعواشون شده بود و هیچکدومم کوتاه نمیومدن و ماشیناشونو نمیکشیدن کنار و یه ترافیک مسخره ای شده بود و همین باعث شد نیم ساعت دیرتر برسیم.

حس خوبی داشتم و خوشحال شدم که تصمیم گرفتم برم پیشش.بهم خوش گذشت و واسه اون دو ساعتی که اونجا بودم انگار خستگیام یادم رفت!ساشا هم که کلی با دختر دوستم بازی کرد.دیگه بعدم شوهری اومد دنبالم و رفتیم خونه.

از همینجا ازت ممنونم گلم.به خاطر همه مهربونیها و خوبیهات.ساعات خوبی رو کنارت داشتم عزیزم....

خونه که اومدیم خیلی خوابم میومد و یه املت سرپایی درس کردم و دادم شوهری و ساشا خوردن و خودمم رو تخت ولو شدم.دیگه نفهمیدم کی خوابم برد....

امروز صبح ساعت نه پاشدم.ساشا هم بیدار شد و صبحونه خوردیم و رفتم وسایل برقیهایی که بالای کابینت بودن و آوردم پایین و تمیز کردم و همه رو تو کابینتها جا دادم!خیلی وقت بود میخواستم این کارو بکم ولی وقت نمیکردم!خواهرشوهرم میگفت،آدم باید اینجور وسیله ها رو جلوی دید بچینه تا کسی اگه میاد خونه آدم،فکر نکنه نداردشون!!!!!ولی من هیچوقت ازینکه جلوی دید باشن خوشم نمیومد!آخه چه قشنگی داره چرخگوشت و سرخ کن و آبمیوه گیری و و و و و جلوی چشم باشن.حالا مهمونا فکر کنن من ندارم!والله...

ولی خب چون کارتوناشون بزرگ بودن و تعدادشون زیاد بود نشده بود تاحالا جایی براشون پیدا کنن.تا امروز که در یک اقدام انتحاری کل کابینتها رو ریختم بیرون و همه رو جمع و جور چیدم و اینا رو جا دادم.البته مجبور شدم حتی تو فرگازم بذارم!حالا هر روز که تو فر غذا نمیپزم.عوضش از جلوی چشمم برداشته شدن و کلی حال کردم!بعدم لباسها رو مرتب کردم و اتاق خواب منفجر شده و تمیز کردم.خلاصه که چندساعته همه شونو تموم کردم و ناهارم درس کردم.کته گذاشتم و همبرگر و سیب زمینی سرخ کردم و بعدش تازه وقت کردم بشینم.زن داداشم زنگ زد و باهام حرف زدیم.بعدم ناهار ساشا رو دادم و بردمش مدرسه.گفت بهمون گفتن بادکنک بیارید واسه جشن!نیس که الان حسابی در رفاه و امنیت و استقلال هستیم،حتمٲ هم باید براش جشن بگیریم!!!!والله...

دیگه سر راه از سوپری براش خوراکی و بادکنک خریدم و بردمش مدرسه و خودم برگشتم خونه.به محض رسیدنم نشستم و دارم براتون پست میذارم.چون یه ربع دیگه باید برم باشگاه،بعدم برم دنبال ساشا و بعدم تا دوش بگیرم و شام درس کنم،دیگه وقت نمیکردم بنویسم و بیشتر ازین بدقول میشدم.

باور کنید اگه بعضی وقتا دیر به دیر مینویسم،واقعٲ وقت نمیکنم.ولی همیشه سعی میکنم دوتا پست رو در هفته براتون بذارم.

از اینکه اینقدر به فکرم بودید و نگرانم بودید،بی نهایت ممنونم و نمیدونم چطوری ازتون تشکر کنم.ولی بدونید که بودنتون و همراهیاتون خیلی خیلی برام با ارزشه.

اون دوستای گلم که خارج از فضای وبلاگ این چند روز مدام باهام در تماس بودن و حالم رو میپرسیدن رو هم خیلی خیلی ازشون ممنونم و به دوستیشون افتخار میکنم.

سارای عزیزم،این چند روز اینقدر پیگیر مشکلم بودی و از هر طریقی شده بهم اطلاعات میدادی و راهنماییم میکردی که واسه همیشه شرمندت هستم.خیلی زیاد دوستت دارم و بابت همه اون زحمتهایی که برام کشیدی ازت ممنونم!

خب من دیگه برم که دیگه هیچ وقتی ندارم و فقط باید لباس بپوشم و برم باشگاه.دیگه طبق معمول نمیرسم بخونم و غلط گیری بکنم.خودم معمولٲ از غلطهای املایی تو متنهایی که میخونم خیلی ناراحت میشم!نمیدونم چرا ولی برام ناراحت کننده است که کسی نوشتن درست یه کلمه رو بلد نباشه یا تا این اندازه بی دقت باشه.البته ممکنم هست سهوی و از روی عجله باشه.

امیدوارم منم توی این عجله ای نوشتنام همچین مشکلی رو نداشته باشم.ولی اگرم بود به بزرگی و خوبی خودتون ببخشید.

خیلی خیلی همه تون رو دوست دارم و از ته دل واسه همه تون آرزوی سلامتی و دل خوش میکنم.

مواظب خودتون باشید و هوای همدیگه رو هم داشته باشید.

بوووووووس.....بای