منت کشی بی حاصل!!!

سلاملیکم

خوبید؟میبینید چه زود زود میام!

البته امروز نمیخواستم بنویسم،ولی چون بیکار بودم و حالشم داشتم،گفتم بنویسم!اینه که الان در خدمتتونم....

خب تا شنبه بعدازظهرو گفتم.غروب رفتم دنبال ساشا که دیدم بچه ام رنگش شده مثل گچ!دوید طرفمو گفت،مامان جون دوستم غش کرد و همه جاش خونی شد و آمبولانس اومد بردش!!!بچه بیچاره انقدر ترسیده بود که بریده بریده حرف میزد!

رفتم تو کلاسشون.معلمشون نبود،از یکی از مسۈلا پرسیدم که گفت،آره انگار یکی از بچه ها تو کلاس تشنج میکنه و میفته و سرشم خورده زمین و یه کم خون اومده.بعدم زنگ زدن به خانواده اش و آمبولانسم اومد و بردنش.معلمشونم انگار بچه که اینجوری شد،حالش بد شد!

خیلی ناراحت شدم.طفلی بچه!

دیگه ساشا هزار بار برام تعریف کرد.هرچی میخواستم حواسشو با چیزی پرت کنم،نمیشد.میگفت،وقتی مامانش اومد و بغلش کرد،همینجوری با اینکه غش کرده بود،چشاش باز بود و مامانشو نگاه میکرد ولی نمیتونست حرف بزنه!

واسه همینه که بچه هایی که صحنه های خشنی مثل جنگ،خشونت،قتل و اینجور چیزا رو میبینن،تا همیشه این صحنه یادشون میمونه و اکثرٱ کل زندگیشون رو تحت الشعاع قرار میده!

دیگه خونه که اومدیم،یکی یکی واسه مامان و بابام و داداشام و خواهرم زنگ زد و با تفصیل قضیه رو تعریف کرد!تهش هم میگفت،یادتون باشه،واسه محمد حسین دعا کنیدا...

قربون دلای پاک بچه ها!خودشم دستای کوچولوشو میبرد بالا و میگفت،خدایا،محمدحسین زود خونای سرش تموم بشه و حالش خوب بشه و دیگه غش نکنه!

دیگه کلی واسه بچه دعا کردم که ایشالله چیزیش نشده باشه.الهی همه بچه ها همیشه سالم باشن...

دیگه میدونید که من و شوهری قهر بودیم و منم دوبار اصرار و تلاش شوهری رو واسه آشتی،ناکام گذاشتم.ازون ورم دخترخاله ام گفته بود که احتمالا دوشنبه میان.البته شوهر من خیلی مهمون دوسته.مخصوصٱ اینکه مهمونا جوون باشن و بازم مخصوصٲ فامیل مادری من.چون باهاشون راحت تره و مثل خودمونن.فامیل پدریم یه کم مۈمنن.البته نه زیاد.ولی خب زیاد باهاشون صمیمی نیستیم.

میدونستم حتی اگرم قهر باشیم،بفهمه دخترخاله ام اینا دارن میان،خودش آشتی میکنه.ولی گفتم کار از محکم کاری عیب نمیکنه.بهتره حالا که دو شب مونده،خودم پاپیش بذارم.

وقتی اومد که حرفی نزدیم.فقط شامشون رو کشیدم و گذاشتم رو میز و رفتم تو اتاق تا شامشونو بخورن.بعده شام اومدم و بی مقدمه شروع کردم به تعریف کردن ماجرای دوست ساشا.اونم گوش کرد و تهش گفت،ایشالله خوب میشه!!!گفتم،همین؟اینقدر بی احساسی؟!گفت،خب چیکار کنم؟!البته میدونستم که دارم چرت میگم،ولی فقط میخواستم حرفو ادامه بدیم و بیشتر حرف بزنیم.ولی انگار دست منو خونده بود و دیگه حرفی نزد و نشست به تماشای تی وی.منم شروع کردم به غر غر کردن،که حالا آقا دست پیش گرفته و واسه من قیافه میگیره.انگار نه انگار،مقصره و ازین حرفها!!!اونم اصلٱ انگار نه انگار!!!وای که چقدر دلم میخواست اون لحظه خفه اش میکردم!ولی حیف که نیاز داستم باهاش آشتی کنم!دیگه منم نشستم پیشش به تی وی دیدن.همیشه وقتی غر غر میکنم،میرم تو اتاق،ولی اون شب نشستم و همین نشستنم،یعنی منت کشی!!!دیگه یه ساعت بعد سر حرفو باز کرد و منم که آماده بودم و بالاخره آشتی شدیم.البته که از معذرت خواهی خبری نبود.چون من پا پیش گذاشته بودم!!همیشه اینجور موقعها تازه قیافه هم میگیره!عجب موجودات عجیب و گاهٱ غیرقابل تحملی هستن این جنس ذکور!!!

دیگه پاشدیم رفتیم خوابیدیم.

صبح ساعت هشت پاشدم و خونه رو جاروبرقی کشیدم و مامانم زنگ زد،حرف زدیم.ناهار درس کردم و ساشا رو بردم مدرسه و از معلمشون حال دوستش رو پرسیدم که گفت،باهاشون در تماسم و فعلٱ که معرفیشون کرده به یه متخصص تا آزمایش و عکس و اینجور چیزا رو بگیره.البته میگفت،دیروز که بچه اومده بود مدرسه،رو سر و صورتش آثار کبودی و زخم بود که مامانش گفت از پله ها افتاده.گفت شاید این حالتش مربوط به همون ضربه بوده باشه.ایشالله که چیز مهمی نباشه و زود خوب بشه.و ایشالله که اون آثار زخم و کبودی،مربوط به افتادنش باشه و مربوط به چیز دیگه ای نباشه!

دیگه اومدم خونه و ناهار خوردم و کتاب خوندم و یه نیم ساعتی هم خوابیدم.

غروب رفتم دنبال ساشا آوردمش و رفتیم حموم.بعدش اومدیم و چای و بیسکوییت خوردیم و لباسها رو ریختم تو لباسشویی و یه کم درسهای ساشا رو باهاش کار کردم.لباسها که شسته شد،پهن کردم و شام درس کردم.شب شوهری اومد.آشتی هستیم،ولی زیاد صمیمی نیستیم!!گفتم که دخترخاله ام زنگ زده که احتمالٱ فرداشب میان.خوشحال شد و گفت پس ببین چی کم داری برو خرید و ازین حرفها.من ولی حالت بی تفاوتی به خودم گرفته بودم!!!!

شب زود خوابیدم،چون حموم رفته بودم خیلی خوابم میومد.

صبح ساعت هشت و نیم پاشدم.دخترخاله ام زنگ زد که نمیایم!!!کلی هم معذرت خواهی کرد!منه بیچاره رو بگو که به خاطر اومدنشون،غرورمو زیر پا گذاشتم و رفتم واسه آشتی!!!همیشه همینجوریه!من الکی زود هول میشم و همه کارا رو میخوام زود سر و سامون بدم و تمومش کنم.

حالا اینکه چرا نمیان،به خاطر شوهرشه.شوهر دخترخاله ام،دو سال از خودش کوچیکتره و اخلاقش خیلی گنده!!!البته؛خب با ماها مسلمٱ خوبه،ولی درکل اصلٱ معاشرتی نیست و خیلی خیلی اخلاقای بچه گونه داره.

دیگه دخترخاله ام کلی حرف زد.هرچقدر من نمیتونم پیش اینا از مشکلاتم بگم،چون با وجود همه خوبیاشون،متٲسفانه حرف تو دهنشون نمیمونه!ولی خب منو همه شون میشناسن که تحت هر شرایطی،حرف کسی رو پیش کس دیگه نمیگم.

خلاصه کلی گریه کرد و حرف زد و گفتش که خسته شدم و خیلی وقته نسبت بهش حسی ندارم!میگفت،خسته شدم بس که همه جا خودم رفتم.همه تفریحاتم،دور همی هام،همه چیم تنهاییه.هیچ حرف مشترکی نداریم و یه جمله مون به دو جمله نرسیده،دعوامون میشه!!!

خیلی ناراحت شدم.خیلی خیلی ناراحت شدم.اومدنشون مهم نبود،ولی ناراحت بودنش خیلی مهمه.

من واقعٲ نمیفهمم تو کله بعضی ازین مردها چی میگذره که اینجوری زندگی رو به خودشون و زنشون جهنم میکنن.

خب یکی نیست بهش بگه،مرتیکه میخوای پاشی بری تفریح هم باید قیافه بگیری؟!!پس غلط کردی زن گرفتی،وقتی زنت همه جا باید خودش تنهایی بره!پس معنی زندگی مشترک چی میشه!

واقعٲ نمیفهممشون...

خلاصه دیگه مهمونی که کنسل شد،پس خرید کردنم نداشتم.خونه رو گردگیری کردم و کتابخونه رو مرتب کردم.

مادرشوهر خاله ام چند روز پیش فوت کرده.زنگ زدم به خاله ام و تسلیت گفتم.مامانمم زنگ زد و حرف زدیم.ناهار ماکارونی درس کردم و خوردیم و ساشا رو بردم مدرسه و خودم اومدم خونه.به شوهری زنگ زدم و گفتم که مهمونی کنسل شد.دمغ شد.

الانم برم یه کم جمع و جور کنم و برم دنبال ساشا.

اگه از آقایون کسی اینجا رو میخونه،لطفٱ یه کم با زن و بچه هاتون مهربون تر باشید.باور کنید،مرد بودن فقط به صدای کلفت و گردن کلفت تر نیستا!مرد بودن،قدرتمند بودن،یعنی اینکه زنتون بتونه بهتون تکیه کنه.بتونه تو مشکلاتش روتون حساب کنه و خیالش راحت باشه،نه اینکه اول از همه از خود شما بترسه!صدای کلفتتون رو برای محافظت از زن و زندگیتون استفاده کنید،نه واسه داد کشیدن سرشون!باور کنید اینجوری زندگیتون خیلی بهتر و آرومتر پیش میره.

قصدم نصیحت نیست،ولی مگه چندسال قراره زندگی کنیم که تو همین مدت کمم بخوایم زندگی خودمون و اطرافیانمونو جهنم کنید.خوده منم که دارید زندگیمو میخونید و میدونید اصلٱ آدم کاملی نیستم و هزار اشکال و ایراد داره رفتارم.همه اینا رو به خودمم میگم.

خیلی خیلی ممنونم که همراهمید و تنهام نمیذارید.

همیشه خوب باشید و بخندید.

از ته دل بخندید!

دوستتون دارم و براتون کلی آرزوهای خوب دارم....

همه تون رو به بزرگی خدا میسپارم و روز تولد حضرت محمد رو هم بهتون تبریک میگم.امیدوارم تعطیلی خوبی داشته باشید و بهتون خوش بگذره.

بووووووس.....بای

پی نوشت؛دلارام یه خبری از خودت بده،نگرانتم.