زندگی همچنان میگذره!هرچند خیلی سخت.....

سلام ،خوبید؟ایشالله که خوب باشید و اگه هر مشکلی دارید،لااقل تنتون سالم باشه.

خب بازم فکر کنم پستم زیاد طولانی نشه.چون نمیخوام ریز به ریز تعریف کنم وفقط یه کلیاتی ازین چند روز رو میگم براتون.

اول تشکر میکنم از مهربونیای همگیتون و دستای مهربونتون رو میفشارم.خیلی خیلی خوبید.تو کامنتهاتون محبت و گرمی و نگرانی رو قشنگ حس میکردم و اینکه تو این شرایط تنها نیستم و کلی آدم خوب کنارم هست،برام نعمت بزرگی بود.

بعدشم،معذرت میخوام که به وبهاتون نیومدم این چند روزه.اوضاعم جوری نبود که بتونم بیام و کامنت بذارم.حتمٲ سر فرصت بهتون سر میزنم و پستهای قشنگتون رو میخونم.

خب پنجشنبه رو که گفتم که شب ساشا رو بردیم و سرم زدن بهش.جمعه هم حالش همونجوری بود.غروبش شوهری گفت بریم واسه ساشا یه چی بگیریم که خوشحال بشه.ساشا که حال نداشت و رو مبل دراز کشیده بود و خوابش برده بود.مامانمم داشت کیک درس میکرد.چون ساشا بهش گفته بود.

من و شوهری رفتیم بیرون و حال جفتمون گرفته بود.یه چیزی رو بگم.من اعتقاد دارم تو خرید اسباب بازی واسه بچه نباید محدودیت قائل شد و مثل همه چیمون تو این کشور،پسرونه،دخترونه اش کرد.یعنی به نظرم هیچ اشکالی نداره پسر بچه ای اگه دوس داره،با عروسک بازی کنه،یا دختربچه ای،در صورت علاقه با ماشین یا تفنگ بازی کنه.واسه همینم هروقت ساشا رو میبرم فروشگاه اسباب بازی،دستش رو باز میذار تا خودش انتخاب کنه.البته که اکثرٲ ماشین انتخاب میکنه،ولی به هرحال سعی میکنم انتخاب با خودش باشه.

چند روز قبلم بهم گفته بود ازین خونه هایی که توش همه اتاقها با وسایلشون هستن و میتونه با وسایل خونه دکور خونه رو تغییر بده ،رو دوس داره.

وقتی با شوهری رفتیم بیرون،بهش گفتم.شوهری گفتش،اون بازی دخترونه است،زود ازش خسته میشه،بیا براش ماشین بگیریم.گفتم اولٱ که هزار تا ماشین داره،بعدم اینجوری میفهمه نظرش برامون مهمه و اعتماد به نفسش میره بالا.خلاصه هرچی شوهری گفت،قبول نکردم و یه چیزی تقریبٱ مثل اونی که ساشا میخواست رو پیدا کردم و خریدیم.شوهری هم یه ماشین گنده دستش گرفته بود و تا لحظه آخر میخواست نظرمو عوض کنه که نتونست!!!

خرید کردیم و اومدیم خونه.ساشا؛هنوز خواب بود.کیک مامانمم خوب نشده بود!مامان من آشپزی و شیرینی؛پزیش فوق العاده است.یعنی کاملٱ حرفه؛ایه.ولی همونجوری که قبلٲ بهتون گفته بودم،نصف بیشتر خوب شدن غذاها یا کیکها،انرژی مثبت و عشقه.مامان منم حالش خوب نبود و با وجود همه مواد خوب و حرفه ای بودنش،بازم کیکش خراب شد که فدای سرش.

ساشا که بیدار شد،هدیه اش رو بهش دادیم و خیلی خوشحال شد،ولی؛حالش خوب نبود.تا شب حالش بدتر شد.تنش داغه داغبود،ولی دندوناش به هم میخورد و میگفت دارم یخ میزنم!!!باز بردیمش بیمارستان و بازم جناب دکتر فرمودن ویروسه و داروی؛خاصی نداره.یه زحمتم کشیدن،دست مبارکشونو با زحمت ذو پیشونی ساشا گذاشتنتا ببینن تب داره یا نه!!!!نمیخوام به دکترا توهین کنم.اونام مثل هر قشری،توشون آدم خوب و بد زیاده.ولی متٲسفانه خوباشون خیلی دارن کم میشن.درواقع همه چیشون وصله به پوله انگار.خب اون موقع؛شب اونم جمعه که متخصصی تو مطبش نبود و مام مجبور بودیم بچه ببریم اورژانس یه درمونگاه خصوصی.اون موقع هم پزشک عمومی بودش و من که خیلی به حلال بودن ویزیتی که میگیرن،مطمئن نیستم.پولش واقعٲ اصلٱ مهم نیست.ولی وقتی بیست تومن ویزیت پزشک عمومی تو درمونگاهه،نباید یه کم به خودشون زحمت بدن و یه معاینه ای بکنن؟یعنی هرکی از در وارد شد،بگن ویروس جدیده؟!!خب این ویروس کوفتی درمونی نداره؟!یعنی امکان نداره این تب و استفراغ غیر از ویروس علت دیگهای داشته باشه که نیاز به بررسی بیشتر باشه؟!بگذریم.....

دوتا آمپولم اون شب به بچه زدن و برگشتیم خونه.

شنبه رفتیم جواب آزمایش مامانو بگیریم که گفتن یه آزمایش اشتباه شده و دوباره ازش آزمایش گرفتن!جواب سونو اش رو گرفتیم که گفتن صفراش پر از سنگه!!!حالا جوابش چند روز دیگه،حاضر میشه،باهم باید ببره پیش دکترش تا ببینیم چی میگه.

ساشا بازم بعدازظهر حالش بدتر شد.مامان میخواست فردا صبح برگرده که با این حال ساشا،دو به شک بود.میدونستم خسته است و حالشم خوب نیست و بره خونه خودش راحت تره.ازون طرفم بابام و داداشمم یه ماهه که تنهان و خیلی سختشونه.واسه همین بهش گفتم،نگران نباش،تو برو.گفت حالا ببینم ساشا تا فردا چطور میشه.

شب بابام بهم زنگ زد و گفت اگه؛دست تنهایی و بچه حالش بده،مامانت پیشت بمونه.ما مشکلی نداریم.گفتم،نه بذار بیاد،خودشم خسته شده.بعدش بابام بهم گفت،من بیشتر از ساشا واسه تو ناراحتم!اون بچه است و خوب میشه،ولی واسه تو دارم داغون میشم!چرا آخه زندگی تو اینجوریه!چرا نمیشه یه مدت طولانی طعم آرامشو بچشی!هردفعه یه چیز جدید پیش میاد.یا شوهری گند میزنه و باعث میشه اذیت بشی،یا مشکلات مالی یقه تونو میگیره،یا بچه یه طوریش میشه!!یخ،کردم....

منی که همیشه سعی میکردم همه چی رو لاپوشونی کنم و خوب و آروم نشون بدم و یک صدم از مشکلاتمم پیششون بازگو نمیکردم،حالا میدیدم که زندگیم لخت و عریان،بدون هیچ پوششی جلوشون پهنه و همه چیشو دارن میبینن!غصه ام گرفت وقتی فهمیدم خانواده ام غصه منو زندگیمو میخورن!احساس حقارت کردم،وقتی حس کردم با دلسوزی بهم نگاه میکنن!حس کردم غرورم شکسته شده!بغض کردم.نمیخواستم خانواده ام منو اینقدر ضعیف و درمونده ببینن و نگران زندگیم باشن....

چیزی نگفتم،فقط گفتم،نگران نباشید،زندگیه دیگه!بالا و پایین داره!

شب ساشا پیش شومینه دراز کشید.نخوابید،ولی حتی نا نداشت چشاشو باز کنه!جیگرم کباب میشد اینجوری میدیدمش!مامانم رفت تو اتاق بخوابه.شوهری پیش ساشا دراز کشید و منم بالا سرشون نشسته بودم.ناراحت بودم،خسته بودم،دلم شکسته بود!این چند روز جلوی ساشا و مامانم اصلٲ گریه نکردم و تازه همه اش میخندیدم تا فکر نکنن مشکل بزرگیه و من روحیه ام رو از دست دادم!ولی از درون داغون بودم!اون شب ولی احساس میکردم دیگه توانمو از دست دادم.

شوهری فهمید خوب نیستم و اومد بغلم کرد و من تو بغلش یه دنیا اشک ریختم!واسه ساشا،مامانم،خودم،شوهری،بابام!صورتمو محکم چسبونده بودم به سینه اش تا صدای گریه ام بلند نشه و ساشا و مامانم نشنون!اشک شوهری رو هم رو صورتم حس کردم،ولی سرمو بلند نکردم،تا اونم راحت باشه!

اون شب تا صبح بازم ساشا؛تب و لرز داشت.سه روز تموم لب به هیچی نزد و فقط داروهای تب بر و ضد تهوع؛خورد!شماره یه دکتر خوب رو از یکی از دوستام گرفته بودم که زنگ زدم و واسه غروب نوبت گرفتم .شوهری مرخصی گرفته لود که مامانمو برسویم ترمینال.ساشا مثل این چند روز صبح یه کم بهتر بود و باعث شد مامانم با خیال راحت تر بره.بردیم سوارش کردیم و برگشتیم.طفلی بعد از مدتها که اومده بود خونه مون،همه اش به مریضی و ناراحتی گذشت!خدا سایه همه مامان و باباها رو رو سر بچه هاشون حفظ کنه!

موقع برگشت ساشا بازم حالش بد بود.بهش گفتم،میخوای ببریمت پارک و پیتزا و نوشابه بگیرم بخوری؟گفت،آره!

شوهری گفت،با این حالش بریم خونه استراحت کنه،بهتره.بعدم پیتزا و نوشابه خوب نیست براش!گفتم چند روزه داره استراحت میکنه و اصلٲ بهتر نشده.لااقل بره پارک بچه ها رو ببینه و روحیه اش بهتر بشه.غذا هم که چهار روزه هیچی نخورده،شاید به هوای غذایی که دوس داره،یه چی دهنش بذاره.

خلاصه رفتیم پیتزا و نوشابه خریدیم و رفتیم پارک و روحیه اش بهتر شد.یه کم بازی کرد و خندید!یه نصفه برش هم پیتزا خورد و گفت بقیه اش رو بعدٱ میخورم!گرچه،وقتی اومدیم خونه همون یه ذره که خورده بود رو هم باز بالا آورد،ولی لااقل بعده،چند روز یه چیز خورد!

غروب بردیمش دکتر و دکتر با شنیدن شرح؛حالش و معاینه اش،گفتش عفونت روده و معده داره!گفت تب بر و ضد تهوع هم هیچ فایده ای نداره.الکی این آت آشغالها رو نریزید تو این معده بچه بیچاره.تا عفونتش برطرف نشه،تبش قطع نمیشه و دل دردش خوب نمیشه.

داروهاشو گرفتیم که بازم دوتا آمپول داشت که زدیم براش و طفلی بچه خیلی گریه کرد.اومدیم خونه و تا شب داروهاشو دادم و شبم زود خوابید.

امروز صبح با سردرد وحشتناک بیدار شدم.خداروشکر،دیشب ساشا تونست بخوابه و تب و لرز نداشت.البته هنوز بی حاله،ولی صبح خواب بودم،صدام کرد و گفت مامان جون،من گشنمه!!!و این جمله بهترین و شیرین ترین جمله ای بود که تو این چند روز شنیده بودم!سریع پریدم،نون از فریزر گذاشتم بیرون و گفتم چی میخوری عزیزم.گفت نون و عسل!تخت رو مرتب کردم و بهش دادم خورد.البته سه تا لقمه کوچولو بیشتر نخورد،ولی همینشم خیلی خوبه.خداروشکر تب نداره.ایشالله که داره خوب میشه!

خب، من برم ببینم ساشا چیکارم داره.

فکر میکردم این پست کوتاه میشه که انگار،نشد.البته اگه میخواستم ریز ریز تعریف کنم،قطعٲ خیلی خیلی طولانی میشد.

بازم از همه تون واسه بودنتون و واسه اینهمه خوب بودنتون ممنونم.....

خیلی زیاد دوستتون دارم و براتون یه دنیا سلامتی و شادی و عشق آرزو میکنم.

به مهربونی خدا میسپارمتون.....