وایسا دنیا من میخوام پیاده شم!!!!!

سلام

نمیدونم چی میخوام بنویسم.فقط دوس دارم بنویسم.

نمیدونم همه مثل من اینقدر خلق و خوشون بالا و پایین داره،یا فقط من اینجوریم!شوهری همیشه بهم میگه،تو فقط دنبال حاشیه ای!هروقت حوصله ات سر میره،یه داستانی میسازی تا هیجان ایجاد کنی!میگه مگه یه زن چی میخواد از زندگیش؟!

شماهایی که خانمید چی میخواید از زندگیتون؟

برعکس،من فکر میکنم این شوهریه که زیاد بالا و پایین داره.یه روز عاشقه یه روز فارغ

یه روز اینقدر خوبه که آدم حاضره جونشو براش بده،یه روزم اینقدر غیرقابل تحمل،که دلت میخواد خفه اش کنی!!!

چیزی نشده،فقط من یه کم گرفته ام....

شوهری دیشب دیر اومد.پیش میاد گاهی خیلی دیر میشه،ولی دیشب خیلی عصبانی شدم.ساشا ساعت هشت شب خوابیده بود و من فقط ساعتو نگاه میکردم تابیاد و باهم حرف بزنیم!ولی اون خیلی دیر اومد و وقتی درو براش باز کردم،رفتم تو اتاق و گرفتم خوابیدم و هیچ حرفی هم باهاش نزدم.اونم گفت،عجب استقبال گرمی......

چقدر پرتوقعه!!!!میذاره ساعت ده و نیم شب میاد خونه و تازه توقع خوش آمدگویی هم داره!!!!

الانم بهش زنگ زدم،ولی بحثمون شد!میگه تو نمیتونی چهار روز آرامش داشته باشی!فقط دنبال تنش و داستان درس کردنی!

گفتم داری یه چیزی رو ازم قائم میکنی؟گفت،چی رو؟گفتم نمیدونم،ولی یه چیزی هست!قسم خورد به جون ساشا که هیچ چیز مخفی نداره!

گفت تو شکاک شدی!

گفتم تو منو دوس نداری!گفت،دیوانه ای.....چرا دوستت ندارم!

پس چرا رفتارش مثل هیچکدوم از مردهای عاشق نیست؟چرا وقتی مریض میش،نگرانم نمیشه؟چرا من مهم نیستم براش؟میگه هستی!ولی من هیچ رفتاری که این حرفو تٲیید کنه،نمیبینم!

نمیخوام تو رفتار و کاراش دقت کنم تا دوست داشتنشو مهم بودنمو بفهمم.دوس دارم از چشماش،از حرفهاش از کاراش،از همه چیش بتونم به راحتی اینا رو بخونم!

میگه تو توی رمانهای زمان تینیجریت موندی!بیا بیرون،بزرگ شدی!!!!

اگه بزرگ شدن،اینقدر بیمزه و مسخره است،من نمیخوام بزرگ بشم!من دوس دارم دیوونگی و هیجان نوجوونی رو داشته باشم،نمیشه؟

بزرگ بشو یعنی سنگین و رنگین بودن.یعنی خونه ات از تمیزی برق بزنه.یعنی شام و ناهارای خوشمزه درس کنی،یعنی هروقت شوهرت حال داشت،عاشقت بشه و رفتارهایی که همیشه آرزوشون رو داری،تو خلوت و پشت درهای بسته اتاق خواب داشته باشه!!!!میگم،اون موقع هم نگو....

اون موقع منو نبوس،نگو که دوستم داری....

دوس ندارم توی این یه ربع بیست دقیقه های یه روز،دو روز درمیون،واسه من نقش عاشقای دلداده رو بازی کنی!!!!

حالم بده....

خواهرم فردا زایمان میکنه و خانواده ام میان اونجا،ولی من ذوق ندارم....

دلم میخواست بهونه ای پیدا میکردم و نمیرفتم اونجا...

مامانم هر روز زنگ میزنه و از حال بد و شب بیداریهای خواهرم چنان با سوز و گداز حرف میزنه که آدم دلش کباب میشه!وقتی بهش میگم،خب مادر من اینا واسه روزای آخر طبیعیه دیگه!میگه،وااااا تو کجا اینجوری بودی!تو تا روز آخر از منم سرحالتر بودی و راه میرفتی!!!!

هیچوقت تو خونه ما،هیچکی ناراحتیها و مریضیهای منو جدی نمیگرفت!همه میگفتم،خب حالا،پاشو اینقدر خودتو لوس نکن!

ولی من دلم میخواد لوس باشم....

دلم میخواد خودمو واسه یکی لوس کنم.دلم میخواست یکی با نگرانی نگام کنه و بگه،خوبی؟!

وقتی داداش کوچیکه ام رفت سربازی و مامانم دلتنگ بود،شوهرمو تنها گذاشتم و یه هفته رفتم پیشش.

وقتی داداش وسطیه دوسال پیش رفت از ایران،بازم من بودم که ده روز رفتم پیشش تا تنها نباشه.چون خواهرم نمیتونست یه روز رندگیشو ول کنه و بره پیشش.

وقتی پاش شکست،من بودم که یک ماه تموم از زندگیم زدم و رفتم پیشش و کاراشو کردم.

وقتی بابام عمل قلب داشت،یک ماه خونه من بود و روز آخر قبل از عمل سر یه چیز مسخره باهام قهر کردن و رفتن خونه خواهرم و روز عمل که رفتم بیمارستان،هیچکدوم یک کلمه هم باهام حرف نزدن!!!

وقتی داداش کوچیکه رفت ایتالیا،نرفتم دیگه اونجا.سر زندگیم بودم و بچه ام کلاس داشت.بعدش بابا و مامانم تا سه ماه باهام سرسنگین بودن!هیچکی از خواهرم توقع نداره زندگی و شوهرش رو واسه چند روز ول کنه و بره پیششون.ولی اگه من هزار بار این کارو کردم و یه بار نکردم،نشون دهنده بی شعوری و بی عاطفه بودنمه!!!

اگه همیشه یه فرق وحشتناک بین من و خواهرم بوده ومن گله کردم،نشون میده که من خواهر پست و حسودی هستم!!!

اگه الان همه خانواده ام افتادن به هول و ولا که چی واسه بچه خواهرم بخرن که کم نباشه و جلوی شوهرخواهرم و خانواده ام کوچیک نشن،من نباید تو این موقعیت ناراحت باشم که چرا وقتی ساشا به دنیا اومد،مامان و بابام یه هزارتومنی به عنوان کادو ندادن!!!

سرکوفتهایی که بابت این رفتارهاشون تو این سالها از شوهری شنیدم،مثل سوهانی بوده که روی روحم کشیده میشد.

به من نگید حسود!خواهش میکنم،لااقل شماها به من نگید حسود!من از صمیم قلب خواهرم و خانواده ام رو دوس دارم و بارها و بارها و بارها موقع مشکلاتشون دویدم و هرکاری از دستم برمیومده براشون کردم.حتی سر ازدواج خواهرم که بنا به دلایلی برادر و مادر و پدرم مخالف بودن،میتونم بگم به هر دری زدم تا راضیشون کنم.آرزومه همیشه خوشبخت و شاد باشه.ولی این رفتارها عذابم میده.....

بارداری من غیر از بچه ای که تو شکمم بود و هر روز با عشق باهاش حرف میزدم و لذت میبردم،همه اش عذاب بود.

هیچکی نازمو نکشید.بدترین عذابها رو خانواده شوهرم تو دوران بارداریم بهم دادن.

و شوهرم......

نمیخوام ازون روزا بگم!

اصلٲ نمیخواستم از این چیزا بگم،نمیدونم چه جوری حرف به اینجاها کشید!

دلم گرفته.....

دلم از شوهرم،مامانم،بابام،خواهرم،دلم از دنیا گرفته.....

خوبم!بازم خوب میشم

من واسه یه کسایی تو زندگی اولویت بودم،ولی متٲسفانه اون کسا ،هیچوقت خانواده ام و شوهرم نبودن!!!!

من هیچوقت براشون اولویت نبودم!

اگه دیوونگیه،اگه حماقته،اگه لودگیه،اگه بچه گیه،اگه هرچی که هست،من دلم عشق میخواد....

من دلم یه عشق تند میخواد.

من دوس داشتن محتاطانه و عاقلانه و بزرگانه رو دوس ندارم!

من دلم مهم بودن رو میخواد!دلم اول بودن رو میخواد.حتی نسبت به پسرم!

اگه فکر میکنید آدم عوضی و عقده ای هستم لطفٱ منو نخونید!

شاید این پست رو پاک کردم،ولی الان دلم خواست اینا رو بنویسم...

حس بد و مزخرفیه،این حسی که الان دارم.حس بیهوده بودن.حس بی ارزش بودن.....

باید برم دنبال ساشا،پس نمیرسم که بخونمش.ببخشید اگه پرت و پلا گفتم...