روزگار آدمها رو بدقول کرده؟!

سلااااام به وی ماه همگیتون.....چه چشم سیاهها،چه چشم رنگیها!!!!خوبید؟

نمیخواستم امروز پست بذارم،ولی دیدم وقت دارم و البته حوصله!اینه که گفتم بشینم براتون بنویسم.

شنبه که اون پست رو گذاشتم حالم خوب نبود.کمرمم درد میکرد،گردنمم گرفته بود،معده ام هم میسوخت!!!دیگه ببینید چه حالی بودم!غروب که ساشا رو از مدرسه آوردم،بهش عصرونه دادم و یه کم باهاش بازی کردم و نشست به تی وی دیدن.یه کم بعد،مشقاشو نوشت و درساشو باهاش کار کردم.واسه شامم که همون سوپی که پنجشنبه پخته بودم و نخوردیم رو داشتم!!!!اصلٲ حال غذا درس کردن نداشتم.واسه ناهار ساشا هم بعده کلاس زبانش کباب گرفته بودم که نصفش مونده بود و غروبی خوردش.یعنی اون روز اصلٲ آشپزی نکردم.دیگه؛ساشا خسته بود و ساعت هشت خوابید.منم نشستم به چت کردن با داداشم.دلم براش تنگ شده...

کلاساشون از این هفته شروع شده .ایشالله موفق باشه!

شوهری ساعت نه اومد.خسته بود،طبق معمول.چایی آوردم با نبات بخوره.عاشق چایی نباته.البته خودمم دوس دارم.شامم خوردیم و جمع کردم و گفتم بیا حرف بزنیم.گفت،به جون خودم خیلی خسته ام،بذار واسه فرداشب.گفتم،نه.من امروز حالم خیلی بده،باید حرف بزنیم.

دیگه نشستم به حرف زدن و گفتم و گفتم و گفتم.....

همینجوری اشکامم میومد!

خوب که حرفامو زدم.شوهری گفتش،مسٲله اینه که تو آدم تو خونه نشستن و یه زن سنتی بودن نیستی.تو از مجردیت و بعده دانشگاهت همیشه بیرون بودی و تو جامعه بودی و سرکار.بعدشم تو خونه همونجوری که خودت میگفتی،اهل کار کردن نبودی.فقط گاهی غذا درس میکردی،اونم چون دوس داشتی.حالا دو ساله که خودت با تصمیم خودت کارت رو ول کردی و شدی یه زن خونه دار.همون موقع هم بهت گفتم که تو خونه نشستن و کارای خونه رو کردن ،تو رو راضی نمیکنه،ولی خودت اصرار کردی به خاطر ساشا باید همچین کاری بکنم.

گفتش،تو اگه هیچ کاری هم تو خونه واسه انجام دادن نداشته باشی،بازم همینقدر خسته و شاکی میشی،چون روحیه ات با اینجور زندگی جور درنمیاد.

گفتم،من نخواستم که تا ابد خونه دار باشم.تو اون برهه زمانی،حس کردم پسرم نیاز داره که من کنارش باشم.خودتم دیدی که مربی مهدشونم گفت،داره منزوی میشه.ما که اینجا کسی رو نداریم،خانواده هامونم که نیستن،من و تو رو هم اگه قرار بود صبح تا شب نبینه،دور از جون،دق میکرد بچه ام!اون موقع کوچیک بود و واقعٲ به محبت مامانش نیاز داشت.خودمم میدونستم که اهل خونه موندن نیستم،ولی باید واسه ساشا این کارو میکردم.ولی این دلیل نمیشه که وقتی اینهمه ناراحتی و مشکل دارم،تو فقط با این جمله که خودت خواستی و تصمیم خودت بود،خودت رو خلاص کنی!

اصلٲ شوهری همیشه همینجوریه.هروقت ازش نظر میخوام،میگه عزیزم تو خودت صلاحتو بهتر میدونی،خودت فکر کن و یه تصمیمی بگیر.یا نهایتٲ یه پیشنهادی میده ولی تصمیم آخر رو حتمٲ میذاره به عهده خودم و اونوقت اینجور وقتها میگه،خودت خواستی!!!!

خلاصه اون شب خیلی حرف زدیم.بعدش گفتم،من دیگه کارای اداری و بانکی رو انجام نمیدم.مگه موقعی که وقتم کاملٲ خالیه خالی باشه و قبل و بعدشم هیچ کاری نداشته باشم.گفت،خب نمیشه که!من که نمیرسم.گفتم،چرا،میشه.هرکدوم رو برنامه ریزی کن،بعضیاش رو چند روز زودتر،بعضیاشو چند روز دیرتر انجام بده که بتونی به همه شون برسی!بعدشم هروقت ساشا یا من مریض شدیم یا مشکلی داشتیم،باید مرخصی بگیری و باهم ببریمش دکتر.آخه تا قبل از اینکه بیایم این خونه،شوهری با سرویس میرفت و میومد و ماشین دست خودم بود.اون موقع میشد به خیلی از کارا رسید.ولی الان ماشینم دست خودشه و سخته تنهایی بخوام انجام بدم.

اولش زیر بار نمیرفت،ولی بعدش قبول کرد که انجام بده و گفت سعی میکنم یه روز تو هفته رو اداره نرم و بمونم خونه و اینجور کارا رو انجام بدیم.

البته میدونم بازم بیشترشو خودم باید انجام بدم،ولی خب تا اونجایی که بشه و بتونه،میگم که خودش انجام بده.

میگفت،بازم اگه همه کارا رو من انجام بدمم،باز تو شاکی میشی و بازم دلت هوای دوستاتو دور همی هاتونو میکنه و بازم سر منه بیچاره غر میزنی!گفتم،چرا غر نزنم،بعده ازدواجم نود درصد دوستامو از دست دادم.اون تک و توکی که مونده بودنم،وقتی این خونه رو خریدیم و راهم دور شد،عملٱ از دست دادم و موندم تنها.میگه،من از خدامه تو چند تا دوست داشته باشی و باهاشون بری خرید،بری سینما،بری رستوران.اینجوری روحیه ات خیلی خوب میشه.گفتم،خب منم دوس دارم،ولی کدوم دوست؟من اینجا دوستی ندارم......

واقعٲ اینکه دوستامو ندارم و تنهام خیلی اذیتم میکنه.من دوس ندارم مثل مامانامون و زنهای اون موقع زندگی کنم و بشینم تو خونه و بپزم و بشورم و بچه داری کنم.این کارا اتفاقٲ خیلی هم سخت و با ارزشه و من نمیگم بی اهمیته!ولی به قول شوهری من آدم اینجور زندگیا نیستم.

من دوس دارم جدا از وقتی که واسه شوهر و پسرم میذارم و بهشون میرسم،یه وقتی هم واسه خودم داشته باشم و تفریح کنم.با دوستام برم بیرون و بگم و بخندم و واسه چند ساعتم شده،فراموش کنم ناراحتیها و غصه؛هامو....

فکر کنم آدم بشه که هم زن خوبی باشه،هم مادر خوبی و وظایفش رو خوب انجام بده،هم موقعهایی رو به خودش اختصاص بده و استراحت کنه.

میدونم که اونجوری میتونم بازم روحیه مو به دست بیارم.

منو اگه مجردیم میدیدید،اصلٱ قابل مقایسه با الان نبودم.اینقدر شاد بودم و اکتیو که اصلٲ نمیدونستم ناراحتی و غصه چیه!نه اینکه اون موقع مشکل نداشتم،اتفاقٲ خیلیم زیاد مشکل داشتم،مخصوصٲ با خانواده ام.ولی چون جوری زندگی میکردم که دوس داشتم و کارهایی میکردم که بهشون علاقه داشتم،واقعٲ سرزنده و پر انرژی و با اعتماد به نفس هزار درصد بودم!

ولی الان چی...شدم یه زن غمگینه افسرده خسته که تقی به توقی میخوره میفته به زر زر و گریه کردن!اعتماد به نفسمم که دیگه حرفشو نزن،نابوده!!!!

به هرحال اون شب خیلی حرف زدیم و بازم شوهری گفت،صبر کن عزیزم،خونه رو میفروشیم،میریم جای دیگه خونه میگیریم،ساشا هم که دیگه بزرگ میشه و میره مدرسه.توام میتونی باز بری سرکار و همونجوری که دوس داری زندگی کنی!!!حرفهایی که دو ساله شوهری داره بهم میزنه و همیشه هم همین وعده ها رو میده!ولی این خونه کوفتی نحس سندش حالاحالاها درس نمیشه که بشه فروختش.میخواستیم قرارداد خرید رو فسخ کنیم که دیدیم همه اش ضرره و فایده نداره.تازه پولمونم تیکه تیکه بهمون میدن.خلاصه از خیرش گذشتیم.....

نتیجه همه اون حرفها این شد که باید فعلٲ صبر کرد تا ببینیم چی میشه.چون درحال حاضر نمیشه هیچ تغییر بزرگی داد و باید بذاریم فعلٲ به همین روال بگذره تا بعد....

شوهری میگه برو کلاس!دانشگاهتو ادامه بده،برو کلاس نقاشی،یوگا،موسیقی..

ولی نمیشه.بعضیاش مسیراشون خیلی دوره و ماشینم ندارم که برم.بعدشم با ساشا خیلی سخته.بعضیاشم پولشو ندارم و البته واسه بعضی کارام دیگه حوصله شو ندارم.....

حالا فعلٲ لااقل یه کم از کارا رو شوهری انجام بده،تا جسمم بیشتر ازین خسته،نشه،تا بعدٲ به خستگی روحم برسم......

دیگه اون شب دیر خوابیدیم.صبح ساشا زودتر بیدار شد.پاشدم بهش صبحونه خامه و مربا دادم و ناهار درس کردم و ناهارشو خورد و بردمش مدرسه.بعدازظهر رفتم آموزشگاه زبان،با مدیر آموزشگاه راجع به ساعت کلاسای ترم بعدش صحبت کردم و گفتش سعی میکنیم همون ساعتایی باشه که مد نظرتونه.اومدم خونه و یه کم جمع و جور کردم و رفتم دنبال ساشا و آوردمش خونه.بهش عصرونه دادم و براش دمنوش درس کردم خورد.شوهری زنگ زد که سرما خوردم و حالم بده،رفتی داروخونه برام دارو بگیر.

ساشا رو غروب بردم باشگاه و برگشتنی از داروخونه داروهای معده خودمو که هنوز نگرفته بودم و دوتا قرصم واسه شوهری گرفتم و اومدم خونه.شام عدسی درس کردم.

شوهری اومد و حالش خوب نبود.شام خوردیم و داروهاشم خورد.سر راه اکالیپتوسم گرفته بود که گذاشتم تو آب بجوشه و بخارش و بوش تو خونه پخش بشه.شبم قابلمه اکالیپتوس رو گذاشتم رو بخاری که مثل بخور فضا رو ضدعفونی کنه.

صبح پا شدم چای گذاشتم و شوهری نرفته بود سرکار و خواب بود.بیدار شد و گفت حالم خوب نیست.داروهاشو دادم و دکترم که نمیاد.صبحونه خورد و شیر گرم کردم اونم خورد و کنار شومینه دراز کشید و پتو کشیدم روش و دوباره خوابید.

واسه سرماخوردگی هیچ چی مثل خواب و مایعات خوب نیست.

منم یه کم با ساشا درساشو کار کردم و بعد رفتم تو آشپزخونه و یه دستی به سر و گوش آشپزخونه کشیدم و واسه ناهارم ته چین درس کردم .گفتم چیز سرخ کرده نخوره بهتره.ظهر ناهارساشا رو دادم و بردمش مدرسه و اومدم خونه.شوهری همچنان خواب بود.رفتم تو اتاق دراز کشیدم و داستان چیستا پثربی رو خوندم که خیلی دوسش داشتم.مرررررسی دندونک عزیزم.......

ساعت سه شوهری؛بیدار شد،ناهار خوردیم و داروشم دادم خورد.وااااای این مردها مریض که میشن از صدتا بچه هم بچه تر میشن.اونوقت به ما میگن جنس ضعیف،به مردها میگن،جنس قوی!!!!!!

دیگه اومد اتاق پیشم و نشستیم حرف زدیم و ساعت چهار رفتیم دنبال ساشا و رفتیم بیرون.هوا امروز خوب بود.رفتیم پاساژ طلا که واسه نی نی خواهرم یه چی بخریم.البته واسه پسربچه ها سخته طلا انتخاب کردن.خواهرم واسه ساشا،دستبند خرید که اسمشو روش کنده بودن.ولی یه؛بارم دستش نکرد.اولا که بزرگ بود براش؛الانا که اندازشه،میگه مگه من خانمم که دستبند دستم کنم!!!!!

میخواستیم زنجیر و پلاک بگیریم که شوهری گفتش،من که به نظرم پول میدادیم بهتر بود،اونجوری هرچی خودشون میخواستن براش میخریدن.گفتم،تو که میدونی من به هیچکی پول کادو نمیدم.گفتش پس بیا سکه بخریم.چون چیز خوبی که خوشم بیاد پیدا نکردیم،قبول کردم و نیم سکه خریدیم.بعدش رفتیم فروشگاه و بالاخره واسه ساشا دوتا بلوز خوشگل خریدم.نمیدونم چرا اینقدر تو خریدای ساشا وسواس دارم.واسه خودمم چندتا لوازم آرایش خریدم و یه کم خوراکی واسه خونه خریدیم و برگشتیم.

شوهری رفت پیش دوستش،چون قرار بود دیروز دوباره با یه وکیل دیگه راجع به خونه صحبت کنه،رفت ببینه چی شد.من و ساشا هم اومدیم بالا و خریدها رو جابجا کردم و ساشا رو کاناپه دراز کشید و مشغول تی وی شد.دیدم مامانم بهم زنگ زده متوجه نشدم.بهش زنگ زدم.گفت خواهرم امروز سونو داره و فرداشب دکتر بهش میگه زمان دقیق زایمانش کیه.

دیگه خداحافظی کردیم و بارونم شروع شده.در تراسو باز کردم و نشستم بارونو نگاه کردم و یه لیوانم هات چاکلت درس کردم و نشستم تو تراس و خوردم.

شوهری میگه من نمیدونم تو چرا رنگت سفیده!تو باید قهوه ای باشی،بس که همه چیو با طعم شکلات و کافی میخوری!!!من عاشق این طعمهام.

اون صبحونه ای که دندونی گفتش رو هم که معتادش شدم.با کاکائوی زیاد و بدون عسل و شکر درس میکنم و خیلی خوشمزه میشه.ولی شوهری رو هرکاریش کردم نخورد.اصلٱ طعم جو رو دوس نداره.

واسه شامم دارم خوراک لوبیا میذارم.

میخواستم امروز برم حموم که وقت نشد.من از غروب به بعد از حموم رفتن میترسم و حتمٲ باید روز برم.تازه اون موقع هم همه درها و پنجره ها رو قفل میکنم و در حموم رو هم نیمه باز میذارم!!!همچین آدم ترسویی هستم من!

دیگه برم که یه کم بیشتر اینجا تو تراس بشینم یخ میزنم.

دوستتون دارم و لطفٱ به خاطر پستهای ناراحت کننده ام ،دلخور نشید.اینجا مثل خونمه و میخوام توش راحت باشم.همونجوری که وقتی خوبم از خوشیها مینویسم،بذارید وقتی ناراحتمم از غصه هام بنویسم.

دوس ندارم نقش بازی کنم و میخوام خودم باشم.با همه خوبیها و بدیهام.....

ممنونم که تحملم میکنید!

دوستتون دارم و بهترین چیزها رو براتون آرزو میکنم.

شب بارونی دوشنبه تون بخیر و عاشقونه........

بای