مهناز خشن و شوهر مهربان!!!!!

سلاااااااااام

خوبید؟خوشید؟سلامتید؟خب...الهی شکر...

چه میکنید با سرما؟!آبان و این سرما خیلی عجیبه!انگار دیگه حد وسطی وجود نداره.هوا یا خیلی گرمه،یا خیلی سرد!عملٲ پاییز و بهار داره از فصلها حذف میشه.....

خب بریم سراغ تعریفی جات

تا شنبه رو گفته بودم.شنبه با دوستم تلفنی حرف زدیم که یه مسٲله ای رو بهم گفت که پاک بهمم ریخت.نمیدونم بگم چم شده بود،ولی هم دست و پاهام یخ بود،هم از درون داشتم گر میگرفتم!قلبمم که اینقدر محکم میکوبید که انگار میخواست از سینم بزنه بیرون.هم خوشحال بودم،هم ناراحت بودم،هم عصبی،هم دلشوره داشتم....خلاصه که حالم افتضاح بود!تو همون حال و روز یه دوست عزیزی بهم پیام داد و موضوع رو بهش گفتم و اونم باهام حرف زد و یه جوری شد که انگار مجبور شدم به جای فرار،وایسم و با خودم روبرو شم و این خیلی بهم کمک کرد!خدا ازین دوستا به همه بده....

حرف زدن باهاش آرومم کرد.درسته که بعدش هنوزم حالم گرفته بود،ولی حداقل دیگه تپش قلب و استرس نداشتم و از همه مهمتر تکلیفم با خودم تا حد زیادی معلوم بود.

پا شدم رفتم آرایش کردم و لباس خوشگل پوشیدم و خواستم که یه شب خیلی خوب داشته باشیم.

شب شوهری اومد و خیلی خسته و بی حوصله بود.حتی به زور حالمو پرسید.شام خوردیم و دیگه رفت تو گوشیشو بیرون نیومد!!!!!یکی دو بار باهاش حرف زدم،ولی دیدم انگار اصلٲ حال و حوصله منو نداره.ساشا خوابش میومد رفت بخوابه،منم رفتم رو تخت و خوابیدم.البته قبلش رفتم زیر پتو و یه کم گریه کردم و سبک تر شدم.شوهری هم اصلٲ صدام نکرد که واسه چی به این زودی رفتی بخوابی!!!!!خلاصه که شب گندی بود....

صبح پا شدم با درد وحشتناک دست و پای چپم و سوزش معده!!!!مردم صبح با چه حالی بیدار میشن،من با چی!!

جیگر گذاشتم بیرون که کباب کنم که یادم اومد ساشا دوس نداره.دو تیکه فیله در آوردم که شنیسل کنم و خواستم خونه رو جارو کنم که دیدم نمیتونم.ناهارو درس کردم و ساشا رو بردم مدرسه.دوتا قاشق خودمم خوردم ولی دیگه معده ام داشت از درد میترکید!

غروب ساشا رو از مدرسه آوردم و هوا هم یخ بود!به ساعت بعدش حاضر شدیم ،ماشین گرفتیم بردمش باشگاه.چون هوا سرد بود خلوت بود.دیگه بعدش تند تند اومدیم خونه و سریع دمنوش درس کردم و دادم به ساشا و خودمم شیر گرم کردم با عسل خوردم.

شب شوهری اومد و فقط سلام کردم و دیگه حرفی باهاش نزدم.شامشون رو چیدم رو میز و به ساشا گفتم،من دارم میرم بخوابم!شوهری گفت،تو شام نمیخوری؟گفتم نه!اونم دیگه چیزی نگفت.فقط شنیدم ساشا داشت براش تعریف میکرد،مامان جون همه اش دلش درد میکرد!بعده شام شوهری اومد بالا سرم پرسید،مریضی؟گفتم،معده ام درد میکنه.بعدشم رومو اونور کردم و پتو رو انداختم رو سرم و خوابیدم.

صبح پا شدم دیدم شوهری نرفته سرکار.صداش کردم گفتم باز خواب موندی؟گفت،نه.موندم که ببرمت دکتر.خودت که به فکر خودت نیستی!

معلوم بود که بابت رفتار پریشبش میخواد جبران کنه مثلٲ.

دیگه صبحونه اونا رو دادم و خودم نخوردم گفتم شاید بخواد آزمایش بگیره.رفتیم متخصص داخلی و گفت ممکنه عصبی باشه و باعث شده اسید معده ات رفلکس کنه،شایدم عفونی شده باشه.برام آزمایش نوشت و چون ناشتا بودم،رفتم انجام دادم و گفت این چند روز تا جواب آزمایشت بیاد،قهوه و غذاهای ادویه دار نخور.اگه آزمایش چیزی رو نشون نده،برات سونو و آندسکوپی مینویسم.

آخه من چه جوری سه چهار روز قهوه نخورم.من عااااشق قهوه ام.اونم تلخ.تازه غذاهامم پر از فلفله همیشه.

دیگه اومدیم خونه و ناهار درس کردم و ساشا رو بردم مدرسه چون شوهری جایی کار داشت.بعدش اومد و ناهار خوردیم و بابت پریشب ازش گله کردم و راجع بهش خیلی حرف زدیم.بعدم یه ساعت خوابیدیم و پا شدیم چای و بیسکوییت خوردیم و رفتیم دنبال ساشا.بعدش رفتیم دکتر ارتپد واسه دست و پام.اونم معاینه کرد و چندتا سوال پرسید و گفت عصبیه.برام چند جلسه فیزیوتراپی هم نوشت.البته گفت اگه بتونی هفته ای دوبار بری استخر خیلی خوبه.

دیگه اومدیم بیرون و رفتیم خرید کردیم و منم یه سری لباس زیر خریدم و شوهری هم میخواست کاپشن بخره که چیز خوب پیدا نکرد.اومدیم خونه.

واسه شام سوسیس بندری درس کردم و خودم به خاطر ادویه اش نخوردم ولی بازم معده درد داشت منو میکشت.شوهری که آخرشب عصبانی شده بود و گیر داده بود پاشو بریم دکتر.شاید چیز مهمی باشه و دکتر تشخیص نداده.گفتم بابا معده رو که از رو ظاهر نمیتونن تشخیص بدن،باید با آزمایش و عکس بفهمن دیگه!خلاصه که جای اینکه اون آرومم کنه،من داشتم آرومش میکردم با اون حالم.دیگه خوابیدیم،ولی من تا صبح به خودم پیچیدم.دیگه دم صبح خوابم برد و تا الان دردش آرومتره.

صبح دیدم دست و پام بهتره،خونه رو جارو و گردگیری کردم و اون صبحونه ای که دندونی گفته بود رو واسه خودم درس کردم که خیلی خوشم اومد!ولی این ساشای بد غذا،دوس نداشت.واسه ناهارم خورشت گوجه درست کردم و ناهار ساشا رو دادم و بردمش مدرسه و برگشتم خونه.

یه چیزی رو هم تا یادم هست تو این پست توضیح بدم.یه دوستی چند روز پیش بهم پیغام داده بود تقریبٲ با این مضمون که مهناز خوش به حالت،تو با اینکه اینقدر خشن و بداخلاقی،چه شوهر خوب و آرومی داری!!!

البته و صد البته که من نه ازین دوستم،نه از دوستای دیگه که کم و بیش همچین چیزی رو بهم میگن،ناراحت نیستم.چون هیچکی اینجا منو نمیشناسه و تمام شناخت شماها نسبت به من؛از روی نوشته هام و چیزهاییه که خودم راجع به خودم و خانوادمو زندگیم مینویسم.

راستش من بعد از ازدواجم سر مسایلی و بحثهایی که بین من و خانوادم پیش اومده بود،بهشون گفتم که تو زندگیم هرچیزی هم که پیش بیاد و شوهری هرکاری هم که بکنه،حتی یک کلمه هم نمیگم و از اونجایی که خیلی کله شق و لجبازم رو حرفم موندم.یعنی تو اوج اختلافاتم با شوهری و خانواده اش،وقتی خانواده ام متوجه میشدن،من قضیه رو جوری تعریف میکردم که اونا فکر میکردن مقصر تمام این دعواها خودمم.

راستش برام اینکه فکر کنن من چقدر بد و خشن هستم راحت تر بود تا اینکه منو مظلوم و قربانی ببینن و دلشون برام بسوزه.

این خصوصیت دیگه برام موند و هنوزم نمیتونم زیاد از رفتارهای بد شوهری هیچ جا بگم.حتی اینجا که کسی منو نمیشناسه.من همیشه نسبت به خودم خیلی خیلی سختگیرتر و ریز بین ترم تا روی بقیه.واسه همین رفتارهای تند یا بد خودم رو همیشه حتی پیش خودم خیلی بزرگ میکنم.

الان منظورم این نیست که شوهری خیلی بداخلاقه،نه اصلٲ.من هیچ دروغی تو نوشته هام نیست.فقط مثلٲ وقتی میگم با شوهری بحثم شد و من اینا رو بهش گفتم،دیگه حرفهایی که اون زده و شاید بدتر از حرفهای من بوده رو نمینویسم.اینه که شاید دوستان فکر میکنن تو بحثها و دعواها،من به اون بیچاره حمله میکنم و هرچی میخوام بارش میکنم،بعد اون سرشو میندازه پایین و گوش میکنه....

بعدشم یه دلیل دیگه اش اینه که من چون خیلی زود اتفاقها و نوشته ها روم اثر میذاره و اینجا رو هم مثل دفتر خاطراتم میدونم که دارم روزانه هامو وینویسم،نمیخوام با خوندنشون حس بدی نسبت به شوهری بهم دس بده و یاد کارهای بدش بیفتم.عوضش وقتی خودم نوشته های خودم رو میخونم و میبینم که مثلا فلان روز رفتارم با شوهرم یا پسرم درس نبوده،سعی میکنم اون رفتارمو اصلاح کنم.

واسه این چیزاس که تا اونجایی که بشه و به اصل موضوعی که دارم تعریف میکم ضربه نزنه،از ریز جزییات رفتارهای بد شوهری فاکتور میگیرم و فقط قسمت مربوط به خودم رو تعریف میکنم.

البته که منم مثل همه و شاید اصلٲ خیلی بیشتر از بقیه اخلاقهای بد داشته باشم،ولی اینجوری نیست که مدام با تحکم و تندی با شوهرم برخورد کنم و اصلٲ احساسات واسش خرج نکنم.

هر روز حتمٱ یه پیامک عاشقانه بهش میدم،البته اگه قهر نباشیم!!!!!حداقل روزی یه بار بهش زنگ میزنم و حالش رو میپرسم.حتمٱ هر روز بهش میگم که دوسش دارم و بابت تلاشش ازش تشکر میکنم.اتفاقٲ من خیلی احساساتیم و اصلٲ هم تو خرج کردن این احساسات واسه شوهرم و پسرم خست به خرج نمیدم!

اینارو گفتم که دیگه زیاد دلتون واسه شوهری نسوزه...

آخیش....چه کیفی میده آدم اینجوری بشینه و از خودش تعریف کنه!!!!والله....ما که کسی رو نداریم ازمون تعریف کنه،لااقل خودم از خودم تعریف کنم که عقده ای نشم!!!!!

خب دیگه،تا دوباره معده من شروع نکرده،برم یه چیزی بخورم.

راستی،دکتر میگفت موز قویترین دارو واسه رفلکس اسید معده است.شمام اگه این مشکلو دارید موز بخورید.

دمنوش و عسل رو هم یادتون نره....

آها...خونه تونم زیاد گرم نکنید.چون اینجوری،وقتی میرید بیرون،هرچقدرم خودتونو بپوشونید بازم زود سرما میخورید.بذارید دمای خونه متعادل باشه.

روزانه هامو که نوشتم،از خودمم که تعریف کردم،توصیه های پزشکی و ایمنی رو هم که بهتون کردم.پس دیگه حرفی واسه گفتن ندارم!

روی ماهتون رو میبوسم،البته فقط خانمها،مواظب خودتون باشید.

یادتونم نره که خییییییییییلی زیاد دوستتون دارم

فعلٲ....بای