سرماخوردگی و سرمای وبلاگی!!!!

سلااااااااااام

خوبید؟چه خبر؟ایشالله که خوبه خوب باشید و همیشه واسه تون خبرای خوب برسه!

خب تا شنبه رو براتون گفته بودم.شنبه رو یادم نیس چیکار کردم,فقط یادمه خیلی کار داشتم و مدام در حال بدو بدو بودم.

یکشنبه حس کرختی تو بدنم داشتم.با سر دردم بیدار شدم.قرص خوردم ولی تأثیری نداشت.ظهر ناهار ساشا رو دادم و بردمش مدرسه و خودم برگشتم.از دیروز ظهر هیچی نخورده بودم,یعنی اشتها نداشتم,ولی دلم همه اش یه طوری بود.خلاصه حالم هی بدتر میشد.چندبارم گلاب به روتون بالا آوردم.دیگه دراز کشیدم رو کاناپه و خوابم برد.یه دفعه از خواب پریدم,دیدم ساعت چهار و ده دقیقه است.سریع حاضر شدم و رفتم دنبال ساشا.گفتم امروز دیگه باشگاه نبرمش,چون حالم اصلأ خوب نبود.ولی ساشا قبول نکرد و هی میگفت,تو رو خدا بریم باشگاه,دلم برا خانم مربی تنگ شده!!!خودشم از دیروز یه کم کسل بود و چشاش بیحال بود.میدونستم داره مریض میشه.خلاصه,بردمش باشگاه و اونجام از هفته پیش یکی از دوستامم دخترشو میاره باشگاه.دیگه باهم بودیم و کلی حرف زدیم و خندیدیم.باشگاه که تعطیل شد,تا بیایم خونه ساعت شد,هفت.

دیگه داشتم میمردم.نمیتونستم روپا وایسم.ساشا هم تک و توک سرفه میکرد و همه اش میگفت,دوس دارم دراز بکشم.پاشدم براش شربت آبلیمو,عسل درست کردم و خورد.شب شوهری اومد و گفت,پاشو ببرمت دکتر.گفتم,نه,خوب میشم.اگه نشدم,فردا میرم.شامم درس نکردم.

ساشا رو زودتر بردم خوابوندم و خودمم دراز کشیدم.تب داشتم و چشمام میسوخت.شوهری برام قرص آورد و یه کم غر زد,که فکر خودت نیستی و مثل بچه ها میمونی!آدم باید به زور ببردت دکتر و ازین حرفها!این عادت شوهری منه!وقتی میخواد واسه آدم دلسوزی کنه,میفته رو دنده غر زدن و هی آدم رو مقصر میکنه!!!

دیگه حال بحث کردن نداشتم و با اینکه تب داشتم,سرمو کردم زیر پتو تا بفهمه نمیخوام حرف بزنم.یه کم دیگه غر زد و خالی که شد,تموم کرد!!!

نمیتونستم بخوابم,دیدم صدای ناله ساشا از اتاقش میاد,رفتم دیدم تو خواب همه اش ناله میکنه.دیدم تب داره.چشاش بسته بود و مدام میگفت,آی...حالم بده!

بغلش کردم,بردمش دسشویی دست و پاشو آب زدم.شوهری بیدار شد,گفت,پاشو لباس بپوش ببریمش دکتر.ساشا اسم دکتر رو که شنید,شروع کرد به جیغ و داد و محکم گردنمو چسبید که منو نبر دکتر!!!مواقع عادی اینجوری نیست و از دکتر نمیترسه.ولی خب,مریض بود و حالش عادی نبود!کلأ بچه ها که مریض میشن,حساس و لجباز میشن!دیگه دیدم,بچه,دور از جون,داره سکته میکنه,گفتم,بذار یه کم باشه,اگه تبش بالاتر رفت,یا پایین نیومد,میبریمش.دیگه بردیمش رو تخت خودمون و با دستمال خیس,پاهاشو میکشیدم,تا خوابش برد.کم کم تبش اومد پایین.به شوهری گفتم,تو برو بخواب من حواسم بهش هست.دیگه تا خوابم ببره ساعت پنج شد.شوهری هم گفت,پس,فردا نمیرم سرکار و شماها رو میبرم دکتر.

ساعت شیش و نیم,هفت بود,باز دیدم صدای ساشا دراومد,بیدار شدم,دیدم باز تبش بالا رفته.شوهری رو صدا کردم و حاضر شدیم و رفتیم بیمارستان.دکتر عمومی بودش,ولی متخصص اطفال گفتن ساعت نه میاد.یه کم تو حیاط بیمارستان نشستیم و حالش بهتر شد.دکتر اومد,نشونش دادیم و دارو داد.خودمم رفتم پیش دکتر و به من دارو داد و داروها رو از داروخانه گرفتیم و اومدیم خونه.ساشا حالش تقریبأ بهتر شده بود.داروهاشم دادم و واسه ناهارم,از دیروز سالاد الویه و عدسی تو یخچال داشتیم,همونو خوردیم.دیدم حالش بهتره,گفتم,میری مدرسه,گفت,معلومه که میرم!!!من عااااشق مدرسه ام!!!این جمله همیشه تکیه کلامشه!

پریروز نشسته بود,بهم میگفت,ببین مامان جون,بذار برات حرف بزنم,تا میخوای غذا درس کنی,اشتباه نکنی!!!!جل الخالق....

میگفت,من همیشه,عاشق,پیتزا,سیب زمینی سرخ کرده,ماکارونی,کوکو,لازانیا و ازین غذاهام!من اصلأ عاشق بادمجون,گوشت,سبزیجات,قارچ و این غذاهای مسخره نیستم!!!!

دقت کردید,هرچی به درد بخوره,این عاشقشون نیست و هرچی ضرر داره رو دوس داره!

بگذریم....

خلاصه بردمش مدرسه و به معلمشونم سفارش کردم که اگه حال نداشت,بهم زنگ بزنید,بیام دنبالش و اونم گفت,خیالتون راحت,مواظبش هستم.

اومدم خونه و خوابیدیم.دیگه بیدار شدم,دیدم ساعت یه ربع به چهاره.حالم بهتر بود.چایی گذاشتم و شوهری رو بیدار کردم,گفتم,میشه تو بری دنبال ساشا,من حال ندارم.گفت,آره میرم.پا شد,چای خوردیم و رفت ساشا رو آورد و یه کمم خوراکی خرید,خوردیم و نشستیم باهم حرف زدیم و رفت بیرون.شب,زود شامو خوردیم و ساعت هفت و نیم ساشا خوابید.من و شوهری هم ماست و چیپس و تخمه خوردیم.البته ما چیپس و پفک رو شاید کلأ سالی دوبار بخوریم!اینم شوهری هوس کرده بود,خرید.نشستیم فیلم دیدیم و دیدم خندوانه رو امشبم نمیده.ساعت ده شوهری گفت,من دیگه بخوابم.ساشا ساعت دوازده,شربت داشت و گفتم,من میشینم بهش بدم.گفت,خب بخواب,ساعتو زنگ بذار,بیدار شو بهش بده.گفتم,نه بابااونجوری دیگه خوابم نمیبره.کتابم رو آوردم تو نشیمن و نشستم کتاب خوندن.ساعت یازده و نیم ساشا بیدار شد و اومد پیشم,گفت,چرا بیداری؟گفتم باید داروتو بدم.دیگه نشست پیشم تا دوازده,داروشو دادم و خوابیدیم.البته سر و صدای ساشا که داشت بازی میکرد و حرف میزد,تا ساعت یک و نیم میومد.صبحم ساعت شیش بیدار شد و نخوابید.واسه همین شبا زود نمیخوابونمش.چون مثل بعضی بچه ها خوابش زیاد نیست و زود پا میشه و زا به را میشه.همیشه صبح نهایتأ هشت,هشت و نیم بیداره!دیگه زود بخوابه که مثل امروز,ساعت شیش پا میشه.من خوابم میومد و خوابیدم تا هشت.البته هزار بار وسطش ساشا اومد و باهام حرف میزد!

دیگه هشت پا شدم,صبحونه اش رو دادم و موهاشو سه شوار کشیدم و تافت زدم و خیلی خوشگل شد.چون امروز جشن دارن تو مدرسه شون و قراره ارکستر و عکاس و فیلمبردار بیارن.

دیگه خودمم حاضر شدم و لباس پوشیدیم و ساعت نه رفتیم مدرسه.تو حیاط صندلی چیده بودن و ساشا هم رفت,ردیف جلو نشست و معلمشم اومد و یه کم قربون صدقه اش رفت.حالا خوبه امروز,یه کم هوا خنک تره و تو حیاطم آفتاب نبود.البته تا ظهرم هوا خوب باشه,خوبه.چندتا عکسم ازش گرفتم و اومدم خونه.هنوز حالم کامل سرجاش نیومده و احساس میکنم,از درون تب دارم و چشمام هنوز میسوزه.نمیدونم این سرماخوردگیه یا میروسه.چون اکثرأ گرفتن.زن داداشمم که دیروز زنگ زده بود,بنده خدا از گلو درد صداش در نمیومد.اون که اوضاعش سخت ترم هست,چون قرص و دارو هم نمیتونه بخوره.

ایشالله که همه حالشون خوب بشه,مخصوصأ بچه ها.چون هم خودشون طفلیا خیلی اذیت میشن,هم ماماناشون دهنشون سرویس میشه!

نمیدونم چرا,ولی احساس میکنم با اومدن پاییز,فضای وبلاگها هم یه جوری شده!انگار سرمازده شدن.اون گرمی که قبلأ اینجا حس میکردم رو دیگه نمیکنم.شایدم فقط وبلاگ من اینجوریه و من این حس رو دارم.راستش اون شور و شوقی رو که واسه نوشتن داشتم رو دیگه ندارم و یه چند باری هم به سرم زد که ننویسم یه مدت!نمیدونم چرا اینجوری شده؟حس میکنم دوستام دیگه با شوق و شور اینجا رو نمیخونن.دیگه کمتر انرژی دوستام رو حس میکنم.قبلأ واقعأ انرژی میگرفتم وقتی صفحه ام رو باز میکردم!نمیدونم چی شده!

ولی در هر حال,من همچنان دوستتون دارم و همیشه تک تک دوستای وبلاگیمو بهشون سر میزنم و میخونمشون و با غصه هاشون غمگین میشم و با شادیهاشون شاد.واقعأ ناراحتیها و خوشیهاتون برام مهمه و روم اثر میذاره.شایدم همین اثرگذاری و این شخصیت فوق العاده حساس و احساساتیه من باعث این برودت شده!

دوستایی که وبلاگ ندارن رو هم همیشه به یادشونم.

من کلأ آدم کینه ای نیستم و خیلی زود ناراحتیم از دیگران یادم میره.اگه کسی بیشترین بدی رو هم در حقم کرده باشه,با کمترین محبتی که ازش ببینم,همه چی فراموشم میشه!اینو گفتم که بگن,از هیچکس تو این دنیای مجازی کینه و ناراحتی ندارم و هیچوقتم نخواستم کسی رو برنجونم.اگه ناخواسته باعث ناراحتیتون شدم,معذرت میخوام.امیدوارم منو ببخشید و شمام ازم دلخوری نداشته باشید.

......

امیدوارم باقیمونده این هفته براتون خوب باشه و روزای قشنگی منتظرتون باشه.

دوستتون دارم.....بای