دستهای مهربون

سلااااام به روی ماه همه تون!خوبید؟امروز شنبه است و من با اینکه ساشا کلاس نداشت,ولی ساعت هشت و نیم بیدار شدم.البته همیشه همین موقع ها بیدار میشم,ولی تا یکی دو ساعت بعدش تو تختم میمونم و بلند نمیشم!ولی تصمیم گرفتم,از امروز وقتی بیدار شدم,دیگه الکی دراز نکشم!ساشا هم بیدار بود و دوتا از ماشینهاشو آورده بود رو تخت ما و داشت بازی میکرد .یه کم باهم بازی کردیم و آهنگ گذاشتم و رقصیدیم.خلاصه حسابی خوابمون پرید و سرحال شدیم.دست و رو شستیم و یه لیوان آب خوردم و به ساشا گفتم,الان صبحانه میخوری,که گفت,نه سیرم!معمولا با اینکه زود بیدار میشه,ولی صبحانه اش رو یه ساعت بعد از بیدار شدنش میخوره.

دیروز بالاخره بر تنبلی چند ماهه ام غلبه کردم و یخچال رو تمیز کردم!دیگه اینقدر فریزرش برفک زده بود که کشوهاش باز نمیشدن.شوهری گفت,بذار باهم تمیز کنیم,تنهایی سخته.گفتم,نه تو یه کار دیگه بکن,من خودم تمیز میکنم.شوهری من عاااشق تمیزیه.خواهراش که وسواس شدید دارن,همچنین خاله هاش و خونه هاشون اینقدر برق میزنه که آدم میترسه بره خونه شون و مثلأ جای انگشتی,چیزی بمونه رو وسیله هاشون!خلاصه که شوهری منم خیلی تمیزه.البته اوایل خیلی شدیدتر بود,ولی در زندگی با من,کم کم عادت کرد به خاکی بودن!!!!حالا نه اینکه فکر کنید من تمیز نیستم یا خونه زندگیم کثیفه ها!اصلأ اینطور نیست.ولی من همه چیزو در حد تمیز نگه میدارم,دیگه خودمو نمیکشم که برق بزنن!یه کم شلختگی هم بد نیست!حالا شوهری من تمیزه,این هیچ ربطی به مرتب بودنش نداره ها...کمی تا قسمتی شلخته هم هستش,البته نه اندازه من!

آره داشتم میگفتم که بهش گفتم تو یه کار دیگه رو بکن و اونم تمام مبلها رو کشید جلو و سرامیکهای زیرشون رو جارو کشید و تی کشید و حسااابی تمیر کرد.منم یخچال رو خاموش کردم و وسیله هاشو درآوردم و کشوها رو آوردم بیرون و با آب داغ یخهاشو آب کردم که خیلی کار سخت و خسته کننده ای بود!بعدشم تو و بیرون بدنه یخچال رو خیلی خوشگل,تمیر کردم.شوهری کارش تموم شد و گفت,میخوای مبلها رو شامپو بکشم؟منم خیلی مظلومانه گفتم,نه خسته میشی عزیزم!!!!گفت,نه بذار بکشم,زیاد کاری نداره!خلاصه مبلها رو شامپو میکشید و من همچنان مشغول یخچال بودم!!!متنفرم ازین کار!بیشتر وقتا مامانم میاد و تمیز میکنه و من فقط کمکش میکنم.دیگه اینبار خیلی فاجعه بود و نمیشد صبر کنم تا مامانم بیاد.دیگه آخراش افتاده بودم به غر زدن و شوهری هم میگفت,ولش کن بقیه اش رو من میام انجام میدم.وای خب اون بیچاره خودش کلی کار کرده بود و دلم نمیومد اینم بدم اون بکنه,این بود که با هر مشقتی بود خودم انجام دادم و یخچال شد مثل روز اولش!کیف کردم از اینهمه تمیزی.بعدشم آشپزخونه رو حسااابی تمیز کردم.دیگه تمام بدنم خیس عرق بود.سریع رفتم حموم و خودمو شستم و لوسیون کاری کردم و اومدم بیرون.وقتی اومدم بیرون خیلی سرحال شده بودم.روغن بدنمو زدم و موهامم ژل و موس زدم.چند وقت پیش جایی خوندم که وقتی از حموم میاید بیرون با پنبه به صورتتون گلاب بزنید,واسه پوستتون خوبه.منم ازون موقع این کارو میکنم.البته من پوستم خوبه,ولی حس خوبی داره وقتی اون موقع که منفذهای پوست بازه,بهشون گلاب رو با اون عطر و بوش بزنی.خلاصه بعداز اینهمه شیتان پیتان کردن,رفتم اتاق و دیدم,بعله شوهری عزیز,فرشها رو هم شامپو کشیده و گردگیری هم کرده!!!کلی حال کردم.خونه شده بود مثل گل!مراسم تقدیر رو ازش به جا آوردم.البته چون حسابی عرق کرده بود,از همون راه دور مراسمو به جا آوردم!

دیگه اونم رفتش حموم و اومد و دیگه ساعت شده بود,دو.گفتم,من اصلأ حال غذا درس کردن ندارم.گفت,زنگ میزنیم بیارن.ولی زهی خیال باطل!!!!فکر کنم ماه رمضون ظهرها غذا ندارن.چندجا زنگ زدیم,دو سه تا پیتزایی و دو سه تا هم تهیه غذا,ولی هیچکدوم واسه ظهر سوریس نداشتن دیگه یکی شون دلش سوخت برامون و گفت,برنج نداریم ولی کباب میزنم براتون و پیکمونم نیستش ظهرها ماه رمضونا و خودتون باید بیاید ببرید.دیگه شوهری رفت و کبابا رو گرفت و اومد و خوردیم و از خستگی بیهوش شدیم....

همه اینها رو گفتم تا بگم که چون دیروز توی حرکت جمعی خانوادگی خونه رو برق انداخته بودیم,امروز دیگه گردگیری نداشتم و ازین بابت بسی خوشحال بودم.واسه همین نرمشهای پریا جون رو انجام دادم و پیاده رویش رو هم انجام دادم و واقعأ این حرکتهای کششی حال آدمو خوب میکنه.آدم حس میکنه تمام بدنش کش میاد!بعدش رفتم و دوش گرفتم و صبحانه ساشا رو دادم و نشستم به نوشتن واسه شما عزیزان.

حالا برسیم به مطلبی که میخواستم امروز راجع بهش باهاتون حرف بزنم.ببخشید اگه این پست طولانی میشه.

من معمولأ به مناسبتهایی مثل ماه رمضون یا محرم,غذا درس میکنم و پخش میکنم.البته در حد توان خودم.خیلی دوس دارم این کارو.کلأ خانواده ما زیاد اهل نذری دادن و این چیزا هستن.بابای من بیست و یکم ماه رمضون یه نذری بزرگ میده.یعنی حدود هزار نفر رو افطاری و شام میده.دعوتی هم نیست و عمومیه و معمولأ هزار تا هزار و پونصد نفر میان.از سی سال پیش هر سال این کارو میکنه.ایشالله صد سال زنده باشه و بتونه ادامه اش بده.از وقتی ازدواج کردم,هر سال واسه نذریه میرفتم پیششون,ولی امسال خیلی گرم بود و گفتیم شاید بخوایم واسه عید فطرم بریم,دیگه تصمیم گرفتیم نریم و مامانمم گفت,هوا خیلی گرمه,مریض میشه بچه نمیخواد بیاید.واسه همین تصمیم گرفتم خودمم یه چیز کوچیک بدم.با خودم فکر کردم خب این نذری که پخش میکنم بین همسایه ها,درسته که خوبه ولی خب چه فایده'!آخه اونام یکی هستن در حد خودمون,یعنی فقیر نیستن که با این غذا سیر بشن!واسه همین تصمیم گرفتم برم کیک و آب میوه بخرم و کارگرها یا آدمهای فقیری که تو راهم دیدم بدم بهشون.رفتم و خریدم و یه سری کارگر ساختمونی دیدم و دادم بهشون و چندتا رفتگر هم دیدم و دادم بهشون و یه پیرمردی رو دیدم که چرخ واکسی داشت.رفتم و دادم بهش.خیلی پیر بود و واقعأ دلم براش سوخت که تو این گرما داره چرخشو راه میبره تا یکی بخواد براش واکس بزنه!خیلی خوشحال شد.گفتم,بچه یا نوه هم داری؟گفت,چهار تا!منم چهارتا دیگه کیک و آب میوه بهش دادم و نمیخواست بگیره و میگفت به بقیه نمیرسه.گفتم,واسه شماس!گرفت و خیلی خوشحال شد.همینجوری با چرخش میومد و من و ساشا رو دعا میکرد!!وقتی رسیدم خونه بغضم ترکید و بلند بلند گریه کردم.خیلی گریه کردم!قلبم به شدت به درد اومده بود.از اینکه چرا باید آدمهای فقیری باشن که حتی نتونن خوراک روزانه خانواده شون رو تأمین کنن.شب که شوهری اومد,بهش گفتم و اونم خیلی ناراحت شد.اونم خیلی دلسوزه و گفت خب اگه بشه به اینجور آدمها کمک کرد,خیلی خوبه.همون شب برنامه ماه عسل از طرحی فکر کنم به اسم طرح محسنین اسم برد که دویست و هفتاد تا بچه خیلی فقیر رو که خانواده شون توانایی تأمین مایحتاجشون رو ندارن رو شناسایی کردن و هرکی میتونه حامی یکی یا چند تاشون بشه.و شوهری گفت بیا تماس بگیریم و ماهم حامی یکیشون بشیم.خیلی راجع بهش حرف زدیم.بالاخره آدم باید از خودش مطمین بشه که میتونه این کارو انجام بده و چهار روز دیگه ولش نکنه.یه وقت آدم دستش تنگ میشه یا هر اتفاق دیگه ای میفته و آدم باید از الان پیش بینی اش رو بکنه.خلاصه بالا و پایین کردیم و به این نتیجه رسیدیم که این کارو بکنیم.نه واسه ثوابش,نه واسه اینکه خدا عوضش رو بهمون بده,نه واسه اینکه حس کنیم چقدر آدمهای خوبی هستیم!فقط و فقط واسه اینکه یه بچه بتونه یه کم بهتر زندگی کنه!حداقل گرسنه نمونه.....واقعأ درد داره که آدمهایی هستن که گرسنه هستن و نمیتونن خودشون رو سیر کنن!!!واقعأ درد داره...

یه شماره داشت,زدیم و چندتا مرحله داشت و بعدشم گفتش تا چند روز دیگه باهاتون تماس میگیریم.یه دوستی داریم که اهل کار خیره و بهش گفتم.البته نگفتم که ما میخوایم بکنیم,فقط گفتم که همچین طرحی هستش و اونم گفت که به ماه عسل اعتباری نیست و بعید نیست فقط اخاذی و کلاهبرداری باشه!!!!لعنتی فکرمو خراب کرد!میخوام ببینم شماها راجع به این طرح اطلاعاتی دارین,میدونین درسته یا نه؟یعنی کمکها به بچه ها میرسه و حامی اون بچه میشیم؟

ببخشید که اینقدر طولانی شد.همه تون رو به دستهای مهربون خدا میسپارم.

بای