دلم آرامش میخواد....

سلام عزیزای من,صبحتون بخیر.چقدر خوبه که اینجا هست و میتونم حرفامو بنویسم.چقدر خوبه که شما دوستای گل رو دارم که صبورانه نوشته هام رو میخونید و کمکم میکنید.

از همه تون خیلی خیلی ممنونم و امیدوارم روزایی برسه که حال دل همه مون خوب خوب باشه.

از آشتی عزیزم,خیلی ممنونم که با خصوصیش,منقلبم کرد و اشکم رو درآورد!البته که اشک شوق بوده...

از هم تون ممنونم و دستاتون رو میفشارم.

حالم خیلی فرق نکرده,حالا براتون میگم.

از دیروز تا حالا هزار بار به وبلاگ خانمی سر زدم,ببینم خبری از عمل ته تغاری گذاشته یا نه,که متأسفانه چیزی نبود.منتظرم و امیدوار که بیاد و خبرای خوب بهمون بده!

خب اون شب که دعوامون شده بود,پنجشنبه بود و من اصلأ خوب نخوابیدم.در اتاق رو هم بسته بودم که شوهری بفهمه چقدر ازش ناراحتم و نیاد پیشم!صبح ساعت ده بیدار شدم و واسه ناهار خونه دایی شوهری دعوت بودیم.شوهری من دوتا دایی داره که خانواده اش خیلی خیلی با من خوبن.یعنی بر خلاف خانواده شوهری و خاله هاش,این دوتا خانواده خیلی خوبن و اصلأ با همه شون فرق دارن .مخصوصأ این داییش که ما خونه شون دعوت بودیم.با دخترشون دوستم و زنداییشم خیلی گرم و خوبه و همه حرفامون رو به هم میزنیم.اینام رابطه شون با خانواده شوهرم اصلأ خوب نیست.

خلاصه باهم حرف نزدیم,ولی رفتیم خونه داییش.اونجا شوهری خیلی حالش گرفته بود و با هیچکی حرف نمیزد.عوضش من کلی گفتم و خندیدم با زندایی و دخترداییش.بعدازظهرم که رفتیم تو اتاق تا استراحت کنیم,کلی باهم حرف زدیم و درد و دل کردیم و منم گفتم قضیه پولو.البته میدونستن تقریبأ.زنداییش گفت,میخوای به دایی بگیم باهاشون حرف بزنه؟گفتم,باید اول به شوهری بگم,بعد.غروب داییش رفت بیرون و ما هم داشتیم حاضر میشدیم که بریم و گفتم به شوهری بگم که اگه قبول کرد,وایسیم تا داییش بیاد و باهاش حرف بزنیم.بردمش تو اتاق و بهش گفتم و قبول نکرد!!!گفت نمیخواد....

گفتم حالا که اینطوره که نه خودت کاری میکنی,نه میذاری کسی کمک کنه,منم تا یه ماه دیگه بهت فرصت میدم,اگه پولو نگرفتی,میذارم,میرم!گفت,اگه میخوای سر همچین چیزی,بذاری و بری,اصلا مهم نیست.منم گفتم حالا که اقلا مهم نیست,پس منم از همین الان میرم!!!خودت برو خونه و منم همینجا میمونم و فردا میرم خونه بابام!اونم گفت,باشه,نیا.... و از اتاق رفت بیرون!نشستم روی صندلی و بغضم ترکید!شوهری بیرون وایساده بود و ساشا رو میفرستاد,میگفت برو بگو مامان بیاد,بریم!!!!حالم خیلی بد بود,واقعأ بد!زنداییش اومد پیشم و دید دارم گریه میکنم,خیلی ناراحت شد و یه کم باهام حرف زد.شوهری اومد تو و شروع کرد به خنده و مسخره بازی!کلأ وقتی زیاد احساساتی میشه,جلوی بقیه میزنه به خنده و مسخرگی تا کسی نفهمه حالش چطوره!!!اینو من میفهمم که خوب میشناسمش!خلاصه همونجوری زندایی و دخترداییش باهاش حرف زدن و منم حرفامو بهش زدم و اونم یه چیزایی میگفت!بعدشم باز تنها موندیم تو اتاق و یه کم حرف زدیم و خلاصه پاشدیم اومدیم.

ساشا لج کرده بود که منو ببرید پارک,منم سرم خیلی درد میکرد.شوهری گفت,بریم یه کم بازی کنه.بردیمش پارک و یه نیم ساعتی بازی کرد.بعدش شوهری گفت,آلبالو بخرم,مربا درس کنی؟گفتم,بخر.ولی خیلی سرسنگین بودیم.

اومدیم خونه و شوهری همه اش زیرلب میگفت,آبرومون رو بردی....حالا مگه بچه ایم که باید بریم.پیش بقیه درددل کنیم و ازین حرفها!دیدم میخواد سر بحثو باز کنه و منم اصلأ حوصله شو نداشتم.آروم گفتم,با من حرف نزن!اونم دیگه چیزی نگفت.واسه ناهارش,خوراک مرغ درست کردم و آماده که شد,رفتم تو اتاق و خوابیدم.به ساشا هم گفتم,امشب خودت بخواب نمیتونم بیام برات قصه بخونم.در اتاقو به نشونه قهر بستم و خوابیدم!

ناراحت بودم و همینجوری اشکم میومد!ازینکه شوهرم مشکلاتمو حل نمیکنه و مجبور میشم از بقیه کمک بگیرم!ازینکه اینقدر دلم پر بود که جلوی بقیه گریه کردم و مشکلاتمو گفتم.اگرچه با اونا خودی تر و راحت تر از فامیلای خودمم و از خیلی از چیزا خودشون خبر داشتن.خیلی از مسایل و مشکلاتشونو که فامیلای خودشونم نمیدونن,به من میگن و من خبر دارم!مثلأ در جریان خواستگاری تا بعله برون دختر داییش فقط من خبر داشتم و هیچکی نمیدونست!حتی تو عقد خصوصی که گرفته بودن و هیچکدوم از خاله های شوهری و مادرشوهرم نبودن,فقط من بودم!!!رو این حساب صمیمیتمون جدا از ارتباط فامیلیه,ولی بازم واسه من که غرورم خیلی برام مهمه,سخت بود گریه کردن و از مسایل شخصیم حرف زدن!همه اش هم تقصیر شوهریه!!!تازه اونجام نازمو نمیکشید و داداریم نمیداد,همه اش زده بود به مسخره بازی و میگفت,تو دیوونه شدی!

بگذریم....

جمعه رو اینطوری گذروندیم و شنبه تا ظهر تو تخت بودم.فقط وسطش بلند شدم و واسه ساشا صبحونه حاضر کردم و دادم که بخوره.بازم دراز کشیدم و ظهر با بدبختی خودمو کشوندم تو آشپزخونه و استامبولی درست کردم واسه ناهار .اصلأ حوصله آشپزی ندارم.من عاااااشق آشپزی و درست کردن غذاهای جور وا جورم,واسه همین وقتی حتی یه غذای معموای درست میکنم,خیلی واسش زمان میذارم و با عشق و علاقه درست میکنم.واسه همینن اکثرأ غذاهام خیلی خوشمزه میشه و به نظر من به خاطر چاشنی عشقه که بهش اضافه میکنم.

ولی دیروز اصلا حوصله نداشتم و فکر کردم واسه شام چی بذارم که راحت باشه و لازم نباشه مدام بیام آشپزخونه و فکر کردم که آبگوشت بذارم.من اصلأ آبگوشت دوس ندارم.یعنی هیچوقت هوسشو نمیکنم.تو این شیش هفت سالی که ازدواج کردم,کلأ دوبار درست کردم.دیشبم موادشو ریختم تو قابلمه و درش رو گذاشتم تا شب آروم آروم بپزه.چون موادش زیاد و تازه بود,گفتم یه آبگوشت درست و حسابی بشه که شوهری حال کنه!آخه پریشب بهم گفته بود آبگوشت بذار.

تا شب هیچکاری نکردم.کلاس زبان ساشا هم که تموم شده,حالا بای, ببینم دوباره ترم جدیدشون کی شروع میشه.ساعت هفت و نیم خندوانه رو مثل هر شب دیدم تا یه کم بخندم,بلکه روحیه ام عوض بشه!شوهری اومد و سرد باهم سلام و احوالپرسی کردیم و دیگه حرفی نزدیم.

شام رو آوردم و شوهری یه کم خورد و گفت,انگار یه چیزیش کمه,یه مزه ای میده!!!منم که رو موده عصبانیت بودم و گغتم,عادت داری,هنوز نخورده ایراد بگیری!!!!بعدشم پاشدم اومدم تو اتاق نماز خوندم.

بعداز نماز رفتم شام بخورم.البته سیر بودم و اصلأ اشتها نداشتم,ولی از حرص شوهری خواستم بخورم.شوهری نصف غذاشو خورده بود و به کوبیده اصلأ دس نزده بود!اعصابم خورد شد و شروع کردم به خوردن.ولی وااااقعأ بدمزه بود!هم گوشتش زیاد و تازه بود,هم دنبه داشت,هم بقیه موادش اندازه بود,ولی وااافعأ بدمزه بود لعنتی!

دوباره و صدباره مطمین شدم که اون چیزی که غذا رو خوشمزه میکنه,توجه و دقت و صد البته علاقه و عشقیه که آدم موقع پختن غذا داره و اونو میپزه!انگار تمام انرژیهای منفی ام توی غذا بود!ولی از لجم همه اش رو خوردم!!!!از حرصم واسه ناهارشم غذا درست نکردم.ظرفها رو شستم و میزو مرتب کردم و با ساشا رفتیم مسواک زدیم و رفت رو تختش و رفتم واسش کتاب خوندم و خوابید و منم دوس نداشتم برم تو اتاق پیشش و پایتخت ببینم,واسه همین اومدم تو اتاق و درو بستم و یه کم کتاب خوندم و خوابیدم!

دلم نمیخواد اینجوری باشیم....

از دست شوهری خیلی ناراحتم و از طرفی هم مقصر نمیدونمش!!!!حس دوگانه مسخره ای دارم!

دلم آرامش میخواد ....دلم عشق میخواد....دلم این سکوت و ناراحتی و دلخوری رو نمیخواد!

دلم میخواد اینهمه مشکلات تموم بشه!آخه مشکلات من در برابر بزرگی خدا که چیزی نیست!

خدایا....

دوستتون دارم...بای