اولین یادداشت

سلام ,امروز اولین روزیه که دارم وبلاگ مینویسم و ازین بابت خیلی خوشحالم.نوجوون که بودم,همیشه دفتر خاطرات داشتم و خاطرات روزمره خودمو توشون مینوشتم.الانم همه شونو دارم و هرازگاهی میخونمشون و یاد اون دوران خوش میفتم.دوس دارم بتونم دوستای خوبی اینجا پیدا کنم تا تو مشکلات و تنهاییام,همراه و یاورم باشن.یه خلاصه ای از خودم براتون میگم.مهناز هستم,سی سالمه و یه پسر پنج ساله دارم.زندگی متأهلیم با فراز و نشیبهای خیلی زیادی همراه بوده و هست.ضربه های بدی از خانواده همسرم خوردم که التیام پیدا نکرده.خانواده ام شهرستان هستن و خودم تهرانم.اینجا تنهام و دوستی ندارم.هیچوقت دلم نخواسته از ناراحتیهام پیش خانواده ام و فامیلام بگم.اصلا واسه همین وبلاگ ساختم تا بتونم اینجا حرفام رو بنویسم و از کمکها و راهنماییهای شما عزیزان استفاده کنم.پیشاپیش دستای گرمتون رو میفشارم.