وحشت و ترس!

سلام

خوبید؟

سه شنبه شب داداش بزرگم و زن داداشم و نی نی اومدن خونه مون.شام خوردیم و حرف زدیم و نی نی بازی کردیم و خوابیدیم.

چهارشنبه صبح که شوهری میخواست بره سرکار،داداشمم پاشد رفت دربند.کوهنورده و معمولا هفته ای یه بار میره کوهنوردی.گفت میرم بالای کوه و بعدش میام پایین صبحونه میخورم و بعد جایی کار دارم میرم انجام میدم و واسه ناهار میام.

واسه ناهار قیمه پلو درس کردم.ساشا هم صبحی بود.ظهر با زنداداشم و نی نی رفتیم دنبال ساشا.بعدم بچه ها رو بردیم پارک و یه کم بازی کردن و اومدیم خونه.حالم اصلا خوب نبود.نمیدونستم چم شده.به شدت دلشوره داشتم.اینقدر دلشوره ام شدید بود که تبدیل شده بود به حالت تهوع!ازون طرف هرچی به داداشم زنگ میزدیم گوشیش زنگ نخورده،قطع میشد!زن داداشم گفت گوشیشو چندبار بچه زده زمین و اشکال پیدا کرده.گفت بیا ناهار بخوریم میاد.من ولی وحشتناک نگران بودم.ناهار خوردیم و جمع و جور کردیم.خواهرم ساعت سه زنگ زد که داداشم به شوهرخواهرم زنگ زده و گفته،گوشیم خراب شده،من تازه از کوه اومدم پایین،ناهار بخورم میرم خونه مهناز اینا.بهشون خبر بدید.خیالمون راحت شد،ولی من بازم دلم آروم نمیگرفت.اینقدر حالم بد بود که اصلا نمیتونستم بشینم و فقط دراز کشیده بودم.من کلا وقتی نگران میشم،بدترین اتفاق ممکن رو تو ذهنم میارم و خیلی به هم میریزم!ولی مدام خودمو آروم میکردم و میگفتم،تو عادت داری الکی یه قضیه رو بزرگ کنی!

خلاصه ساعت شش و نیم داداشم اومد!ولی چه جوری!تمام دستاشو و شکم و کمرش باندپیچی بود!!!!!!!ظاهرا از دربند کوهنوردی کرده تا توچال!بعد اونجا خورده به یخ و لیز خورده و واسه اینکه پرت نشه پایین،حدود پنجاه متر رو تو یخ،با پنجه هاش خودشو نگه داشته و لیز خورده!!!!میگفت از تمام بدنم خون میچکید!یکساعت داشتم از درد فریاد میزدم !بعد دیدم اینجاها کسی نیست و من اگه بمونم،زنده نمی مونم!با اون حالش،رو زانوهاش کوه رو ادامه داده و رفته بالا و حدود سه ساعته دیگه راه رفته تا رسیده به تلکابین!اونجا دیدن وضعیتشو سریع با تلکابین فرستادنش هتل اسکی بازان و دکتر اورژانس به داداش رسیده!!!

نمیخوام جزئیاتی که تعریف کرد رو بگم چون باز حالم بد میشه و اشکم در میاد.فقط اینقدری بگم که تمام پوست و گوشت سرانگشتاش و ساعد دوتا دستاش و شکمش رفته بود!!!خیلی بد بود!میگفت من نمیدونم چرا زنده ام!اصلا چطور زنده موندم!!!

خیلی حالم بد شد.کلی گریه کردم!درد داشت وحشتناک!اونجا براش پانسمان کردن.خونه که اومد بازم زنداداشم براش شستشو داد و پانسمانش کردیم.خیلی درد داشت.

خداروشکر....

خدارو هزار بار شکر....

اصلا نمیخوام فکر کنم چه اتفاقی ممکن بود بیفته!

هنوزم لحظه به لحظه بغض میکنم وقتی یادش میفتم!خداروشکر که چیز بدتری نشد!

شب شوهری اومد.اونم خیلی ناراحت شد.هرچی گفتم بیا بریم دکتر گفت نمیخواد.اونجا گفتن همین پماد رو باید بزنی چون سوختگی با یخ خیلی سخته و دردات طبیعیه و ممکنه تا چند ماهم طول بکشه خوب بشی!یه اخلاقیم داره اصلا دارو نمیخوره.کلا چه غذا چه کارای دیگه،خیلی سالم زندگی میکنه!خلاصه شب خوابیدیم،ولی چه خوابیدنی!

داداشم که تا صبح از درد نخوابید.مام دقیقه به دقیقه بیدار میشدیم.بالاخره نصفه شب راضیش کردم یه استامینوفن خورد و یکی دو ساعت خوابید.

صبح دردش خیلی زیاد شده بود.بردمش بیمارستان.دکتر دیدش و گفت خداروشکر عفونت نکرده.ولی خب سوختگی با یخ دردناکترین سوختگیه!پماد داد و گفت باند نبند و فقط هر روز بشور و پماد بزن.اگرم خیلی دردش شدید بود ژلوفن بخور.باید تحمل کنی تا خوب بشه!

اومدیم خونه و صبحونه خوردیم.دیشب خونه دوستش دعوت بودن که کنسل کرد.ولی قرارشون موند واسه امروز ظهر.بعده صبحونه رفتن خونه خواهرم که ازونجا برن خونه دوستش.

منم بعدش رفتم جواب آزمایشمو گرفتم و اینقدر فکرم مشغول بود که مسیر پنج دقیقه ای آزمایشگاه تا خونه رو اینقدر اشتباهی رفتم که چهل و پنج دقیقه طول کشید تا برسم خونه!!!!

حالم اصلا خوب نیس!خیلی ناراحتم.میدونم که به خیر گذشته،ولی اینکه مسافرتشون اینجوری خراب شد و اینقدر عذاب کشید و اونجوری تو کوه تک و تنها فریاد میزده و کسی نبود به دادش برسه و اینقدر درد کشیده،دیوونه ام میکنه!

بازم خداروشکر که ورزشکاره.خداروشکر که همیشه روحیه داره و ناامید نمیشه.خداروشکر که توانشو داشته و ادامه داده.اگه هرکدوم ازینا نبود،زبونم لال،خیلی اتفاقات بدتری ممکن بود بیفته!

ببخشید که پستم تلخ بود.چون حقیقته این دو سه روز مام همینقدر و به مراتب،ببشتر ازینها تلخ بوده!

امیدوارم واسه هیچکی ازین اتفاقات بد نیفته!

مواظب خودتون باشید.

بیشتر به هم محبت کنید و هوای همدیگه رو داشته باشید.

زندگی مزخرف تر و بی اعتبارتر از اونیه که فکرشو میکنید.

حتی به یک دقیقه بعدش هم نمیشه اعتماد کرد.

به عزیزاتون محبت کنید.نگید خودشون میفهمن،محبتتون رو علنی اعلام کنید.بذارید افسوس و حسرتش بعدا براتون باقی نمونه!

به هیچکس بد نکنید.باور کنید دنیا و آدماش ارزش بدی کردن رو نداره.فرصت واسه زندگی و خوب بودن و خوبی کردن خیلی کمه.این فرصت کم رو با قهر و ناراحتی و کینه،از دست ندید.

حرفهایی که گفتم رو اول از همه به خودم میگم و بعد به شماها.

آخر هفته خوبی داشته باشید

دوستتون دارم

بای